Еден мајстор му направил оџак на некој човек. На завршување, вечерта, оџакот почнал да се навалува и да паѓа. Мајсторот го потпрел со плеќите за да не падне. Арно ама, плитарите биле тешки, па мајсторот видел дека оџакот ќе падне, бидејќи го направил накриво. Тогаш почнал да вика по стопанот: - Еј, господине, еве го направив оџакот, дојди да ми платиш, зашто ќе го турнам ако не дојдеш на покривот.
- Добро мајсторе, ќе ти платам, слези долу, ќе ти платам и натплатам.
- Не, овде донеси ми ги парите, или ќе го турнам оџакот - одговорил мајсторот. Стопанот го молел, го колнел, арно ама мајсторот никако не се согласувал да слезе долу од покривот, се поиставил, па тој паднал. Кога тоа го забележал стопанот, му извикал на мајсторот: - Море, зошто го турна оџакот, бре мајсторе, aрно да не видиш!
- Нели ти велев да ги донесеш парите овде - му рекол налутено мајсторот на стопанот.
- Јас го правев оџакот, јас го турнав! - додал мајсторот.
Понекогаш лагата го скрива срамот. Самиот мајстор така се пофалил пред другите мајстори, признавајќи им дека се послужил со лага, измамувајќи го стопанот.
- Добро мајсторе, ќе ти платам, слези долу, ќе ти платам и натплатам.
- Не, овде донеси ми ги парите, или ќе го турнам оџакот - одговорил мајсторот. Стопанот го молел, го колнел, арно ама мајсторот никако не се согласувал да слезе долу од покривот, се поиставил, па тој паднал. Кога тоа го забележал стопанот, му извикал на мајсторот: - Море, зошто го турна оџакот, бре мајсторе, aрно да не видиш!
- Нели ти велев да ги донесеш парите овде - му рекол налутено мајсторот на стопанот.
- Јас го правев оџакот, јас го турнав! - додал мајсторот.
Понекогаш лагата го скрива срамот. Самиот мајстор така се пофалил пред другите мајстори, признавајќи им дека се послужил со лага, измамувајќи го стопанот.