САМ

Мои размислувања за животот и осаменоста кои ги споделувам со читателите на МТ - Вера Горгиевска

Самиот збор САМ, се состои од три букви, но тие се тешки колку една голема планина. “Сам“ колку е лесно да се изговори тој збор и на него и околу него да се испреплетуваат вљубени во себе си лирски варијации со својата скапоценост како центар. А навистина колку е тешко, тешко и невозможно да се замисли и целосно да се сфати и со крајни последици да се прими таа самотија. Сам – три букви, коишто се изговараат во еден здив а всушност безброј години и недогледани пространства, пустоши, одрекувања, и стравотии од секаков вид без ниедна светла точка.

Не ја сакам самотијата која по себе носи голем број последици, ја ранува душата, многу длабоко, повеќе отколку што се замислува.

ЗА АДРИАН

Посветена на внукот Адриан
Чудо од дете, сокол на баба
со сродна душа на баба
Мило око што насекаде гледа,
да стави ред да залее цвеќе
да направи
она што него среќен го прави.
Најомилен дуќан му е Банингс
да си купи штрафче
да си поправи точак
мотор и количе
нарочито ги расипува
за повторно да ги поправа
еден ден ми вели:
Овој точак тато сака да го фрли
но јас го поправив
баба му рече: Браво Адриан
мило на баба
ти си гениј, иноватор
постојано нешто измислуваш, мир
во душата немаш.

НЕ ДАВАЈТЕ МИ

Автор: Живко Деспотоски

Не давајте ми оган

со вжарени гламни,

трагите да си ги

пеплосам,

подарете ми

вечна светлина

ветена љубовна

надеж,

патов да си го

изодам.

Не скривајте го

вистинското лице,

со замачкани маски,

образот светол и

прозрачен,

да ви го видам.

ЅВЕЗДАТА ВОДИЛКА

Автор: Ванѓелко Лозаноски

Ако погрешив. Илјада пати ќе се извинев,.

И со денови ќе барав прошка.
И на ангелите
И светците ќе им се
поклонев и
Помолев
да ми простат.
И на крст ќе бакнев.
за вистината.
пред иконата

Но кога совеста и свеста
ми се како бисер
ќе се огревам
од нивната светлина.
И успечно
ќе чекорам гордо.
Тие кои ја плетеа мрежата
Верувам во Бога.

НОВИ ПОЕТСКИ ОСТВАРУВАЊА НА ЉУБИЦА ПОПОВСКА

Огромната љубов кон пишаниот збор е голем поттик за поетесата Љубица Поповска да твори и издава збирки на поезија за сите генерации и на повеќе теми. Оваа година ги издаде четирите збирки “Траги во времето“, "Виножито во мојата прегратка", "Македонски непребол и гордост" и "Светлина во нас и околу нас“ а истовремено учествува на многу поетски читања во Македонија и Австралија како активен член на МЛД “Кочо Рацин“.

МАКЕДОНИЈА СЕ БУДИ

Маршираме секој ден
неуморно со страст,
маршираме
со љубов за секого,
маршираме
на залез на сонцето
а сепак е утро.
Се будиме
сите заедно,
загриженост
распламена
во љубов
и насмевки.

ПОЗДРАВ ДО МАЈКА МИ

Во виорот на војната 2001

 Проштален е молкот во немоќ

да се исплачеме,

ветрот,тој див речен ветар

ја растргал мрачната завеса

на ѕвездена вечерница,

меѓу мене и твојот избледен лик.

Црковното Ѕвоно ја растреперува

болката вклештена меѓу

бршлените во Горноречие,

мачна и тешка е самотијата

кога нема кој да и' запее свадбарска

во мајкина прегратка.