и силно го стега на гради своето име,
знај дека тоа дете еден ден со чест
ќе го изговара, и додека стои на студот,
во мислите му е напишано
јас сум Македонка.
Кога ќе слушнеш момински песни
и ора под сино небо кај се вијат,
не криј ја радоста, речи им на тие
до тебе што стојат,
венец од ора да сплетат
и нека течат солзи радосници,
оставиги нека потни снаги
и румени лица да мијат,
и да се срамиш, да не сакаш да речеш