ЗАБЕГАНИОТ ДЕДО НОЕ

Расказ од Нове Младеновски

Расказот ја доби третата награда на литературниот конкурс организиран од МЛД "Ванчо Николески" 2023 Квинбијан НЈВ - вреди да се прочита

Дедо Ное на другите им се чинеше малку чуден а на моменти и нејасен. Само неговата сопруга знаеше зошто е таков. Ке науми дедо Ное да напише некој расказ. Првин, подолго време ќе талкаше низ својата меморија барајќи некој интересен настан, доживување, радосен или тажни момент, нешто што го засегнало и не го оставило рамнодушен. Нешто, од ќе може да испадне одржива, убава кратка приказна. Откако ќе го пронајдеше делчето од животот што сакаше да го споделите со јавноста дедо Ное го започнуваше процесот на обликување на приказната што му го преокупираше умот. Следната фаза е префрлање на фрагментите од приказната од неговиот умот во физичкиот свет. Оваа фаза, некогаш беше кратка а понекогаш може и да потрае Дедо Ное е искусен возач - вози рутински и рефлексно. На неговиот ум му е здодевно ама не престанува да работи во позадината. Одеднаш застанува покрај патот, грабнува парче хартија и ја запишува мислата која наеднаш му дошла во умот. Некогаш во една реченица а некогаш во мал пасус и продолжува со возење. Работи дедо Ное низ дворот или во градината. Ќе се замислеше нешто и право дома, грабнува било какво парче хартија и пенкало и испишува неколку напомени или реченици и пак се враќа во градината. Зад него остануваше уште едно пусулче со навидум неврзана содржина. Ноќ е, ниедно време. Ќе срипаше од сонот гонет од некоја мисла и полубуден ќе ја пренесеше на хартија. Веднаш потоа брзо потонуваше во својот сон. Понекогаш ќе се најдеше со пријателите во ресторан, си потпивнуваа и си правеа неврзан муабет. Наеднаш, станува како забеган: “извинете, морам до тоалет„. По некое време се враќа крај масата како ништо да не се случило а во џепот има уште едно пусулче - камче од мозаикот (расказот). Беше дедо Ное по малку и заборавен. Сопругата, додека чистеше низ куќа ќе ги собереше пусулчињата и ќе ги ставеше на куп во една кутија. Кога ќе открадеше време од секојдневието, посебно кога сопругата не беше дома, дедо Ное почнуваше, хаотично расфрланата приказна низ пусулчињата и парчињата хартија, на која само тој го знае почетокот и крајот, да ја внесува во компјутерот. За него тоа беше како да реди мозак чиј конечен изглед ни тој не го знаеше. Пиши, бриши, поврзувај, разврзувај, препрочитувај, одземај -додавај, процеси што ќе потраат некое време. При тоа приказната добиваше облик, добиваше форма - со еден збор добиваше душа. Оживуваше и се спремаше за пред читателите. Читателите на дедо Ное му се гледаа како незнајни судии и нивната одлука е конечна.