ПЛАТА СПОРЕД РАБОТА

 Си бил еден човек, многу умен. Тој имал три измеќари. Едниот земал двесте грошеви на година, другиот петстотини а третиот илјада. Тие се карале помеѓу себе.   Зошто ти да земаш илјада грошеви? И ти си човек, и јас човек?

А тој што земал двесте грошеви велел:

-          Ами јас зошто да земам двесте: делми и јас сум човек како вас? Еднаш мајсторот ги чул и ништо не им рекол ама сторил ниет да ги искуси и да им даде сами да ја разберат кој колку чини. Еднаш една вечер во зима тој имал гости.

      Тогаш му вели на тој слуга што земал двеста грошеви:

-          Донеси една пењушка!

Слугата донесува една пењушка и ја носи право на мајсторот.

-          Каде да ја ставам?

Арно, му вели мајсторот, остај ја таму и постој малку тука.

Потоа му вели на другиот слуга што земал петстони грошеви.- ајде – донеси една пењушка!

Тој оди, донесува една пењушка и ја става настрана. И нему му вели да постои малку. 

Тогај му вели и на третиот слуга што земал илјада грошеви да донесе една пењушка. Тој зема пењушка, влегува во одајата каде што седеле гостиве, видел оти биле на секнување фитилите на свеќите , ги секнува во една брзина и после ја наместува пењушката право на огнот каде што требало.

-          Е , - им вели господарот,  - вие сеедно се карате кој колку земал и зошто едниот зема повеќе а другиот помалку.  Сега видовте кој колку чини. Уште еднаш да не ве чујам да се карате.

Gordana Dimovska

ПАМЕТ ЗА ТРИ ЛИРИ

Народна приказна

Имало некое време еден татко. Тој имал девет синови, сите работни и добри. Дошло време за вршидба, ставиле снопје да се вршат но по селото се расчуло дека во градот се продава памет. Таткото размислил и дури потоа им рече на синовите:

Вие вршете, а јас ќе одам в град да видам каков памет се продава. Зел со себе три лири и тргнал. Кога стасал во градот ги прашал луѓето: Каде се продава памет?

Ете тука, му рекле луѓето. Така селанецот влегол во куќата откаршија и гледа еден стар човек.

Добар ден старче, ти ли продаваш ум?

Јас, - му рекол старецот. – но да знаеш, за еден збор се плаќа една лира.

Добро, еве ти една лира, ајде да видам што ќе ми кажеш. – му рекол таткото на старецот. Старецот ја зел лирата и му рекол:

Денешната работа за утре не ја оставај! – и замолчел.

Толку ли е  старче?

Толку, рекол старецот. Ако сакаш друг збор да ти кажам треба друга лира ми да дадеш.

Е добро, еве ти уште една лира!

Кога ќе се налутиш, изброј до петнаесет, па после да го извршиш тоа што си го помислил! – и пак замолчел. Селанецот се замислил и си рекол: Ми остана уште една лира, да му ја дадам, па што ќе биде нека биде. И му ја дал и последната лира. Тогаш старецот му рекол:

На матна вода јунак да не се правиш!

Така таткото за три лири добил три добри совети. Кога таткото се вратил дома гледа синовите го собрале житото на куп, го оставиле невеано и тргнале да носат други снопје. Тогаш тој им рекол: Не синови, прво ќе го извееме житото, ќе го осбереме во амбарот , а ако остане време ќе одиме по снопје.

Слушај татко, ќе донесеме снопје денес за да бидат готови утре, а утре ќе го извееме житото – рекле синовите.

 Не , не, сега ќе го извееме!

Синовите го послушале таткото, го извеале житото и тукушто го собрале во амбарот, се појавил темен облак и плиснал дожд. Толку силно врнело што ако синовите не го беа дигнале житото, дождот ќе го однесел.

По некое време селанецот се скарал со жена си и ја дигнал раката да ја заколе. Во тој момент се сетил на советот: “Кога ќе се налутиш изброј до петнаесет, па после изврши го тоа што си го помислил“. Тоа и го стори па жената остана жива.


Gordana Dimovska

НА МАТНА ВОДА ЈУНАК ДА НЕ СЕ ПРАВИШ

Еден ден селанецот со жена му и синовите решиле да одат на гости. Добро, но за да стигнат до роднините, требало да поминат преку река. Кога стигнале до реката, гледаат водата е матна.

-          Чекај жено, нека протече матната вода, потоа да ја прегазиме рекава! И баш во тој момент дошол еден Турчин со натоварен коњ. Тој им рекол:

-          Што чекате бре ѓаури?

-          Чекаме да помине матната вода, па да ја прегазиме реката.

-          Хм, се насмеал Турчинот, - задржете ми го коњов, јас да пробам да ја прегазам реката.

-          Добро ефенди!

Турчинот само што почнал да загазува во реката, водата го однела. Коњот со товарот останал кај селанецот. Кога матната вода поминала, селанецот со жената му и синовите ја прегазиле реката и си направиле добри гости. Вечерта се вратил дома и го растоварил коњот. Кога ги отворил дисаѓите што ќе види: биле полни со злато.

Од записите за битката на Херонеја

Од записите за битката на Херонеја од историчарот Диодор Сикуло за Филип Македонски 

    (IV.II.2) 

Од записите за битката на Херонеја од историчарот Диодор Сикуло за Филип Македонски запишал :
“Дочекувајќи ги атињантите на Херонеја,Филип изглумил повлекување. Стратокле водачот на атињаните им наредил на своите војници да нападнат, викајки: ''Ќе ги гониме се до срцето на Македонија'' а Филип мирен набљудувајќи ги извикал: ''атињаните не знаат да победат''.
Тој и нареди на својата фаланга да биде збиена и цврста и да се повлекува полека, заштитувајќи се со штитовите од нападите на непријателот. Кога тој со овој маневар ги навлече надвор од нивната подобра позиција и со тоа доби надмоќ, и ги бодреше своите војници за силен напад.Така тој го уплаши непријателот и ја освои величествената победа.

Сребрените Kопја

На сон на Филип Македонски му некој му рекол: Ако се бори со острица од сребро ќе  освои се.
Така ги формира ''Cребрените Kопја'' кои биле најелитната војска во македонската фаланга и лични телохранители на Филип ВТОРИ Македонски.