МОБИЛНИТЕ ТЕЛЕФОНИ, ПОТРЕБА ИЛИ ЗАВИСНОСТ

Мобилните телефони се нешто без кое во денешно време луѓето не можат да живеат. Во Австралија, 7,3 милиони  користат мобилни телефони. Со самото поседување на мобилни телефони, големата флексибилност, интернет достапноста, корисниците постојано осеќаат потреба да бидат со своите мобилни. Тоа најчесто го прават со константно погледнување во телефонот, проверка на смс пораки, емајл пораки,  пропуштени повици, читање на вести, музика, нотификации на социјалните мрежи, враќање на коментари и многу други операции кои се можни поради интернет поврзаноста.

БУКВИ

Дедо ми кажува приказни стари

Баба ме учи за жаби и бубамари

И мама и тато ми зборуваат често

А јас се нешто барам, не ме држи место.

И најдов, читанки, буквари стари

На полица стојат,  никој не ги чита.

Букви убави стројни

Се преместуваат од место до место

Голема буква, мала буква,

Точка, запирка, прашалници, извичници

Ред по ред умот да ти штукне.

ИНТЕРВЈУ СО ГОЛЕМИОТ ЛИКОВЕН УМЕТНИК СТЕФАН ПОПОВСКИ

“Моето родно  место ( с. Кравари) под Хераклеа градот на Филип и гордоста кон Македонската историја ме поттикнаа да создадам дело со кое би се гордеел секој кој има корени од Пелагониското поле и е Македонец и желбата да се усовршувам со нови технологии на сликање." - Стефан Поповски

Љубица Поповска: Повод  за разговор е сликата „ Последната битка на Александар Македонски“ изложена во рибниот ресторан „ Планинска куќа“ во близина на битолското село Бистрица . Како дојде  на идеја за изработка на сликата?

Стефан Поповски -  Пред сé моето родно  место под Хераклеа градот на Филип и гордоста кон Македонската историја ме поттикнаа да создадам дело со кое би се гордеел секој кој има корени од Пелагониското поле и е Македонец и желбата да се усовршувам со нови технологии на сликање.

Љ.П - Посебен куриозитет е што посетителите на рибниот ресторан без исклучок се фотографираат покрај самата слика. Како се  чуствуваш кога тоа го гледаш пред свои очи како автор на делото?

С.П Тоа не се опишува, туку ви дава надеж да се трудите од  ден на ден да бидете сé подобри и да оставате сé подобар впечаток со секоја наредна слика.  Тоа е исто како натпревар, никогаш не застанувате и за нијанса се трудите да победите. Мило ми е што сликата сега се наоѓа на едно од најубавите туристички и излетнички места во Битолскиот регион, преполно со гости од сите краишта на Македонија и туристи од дијаспората.

МАКЕДОНИЈО

Автор: Димитар Димитровски -Такец

Истури ги црнилата Орачу Македонски

подноктиците плодни,во Дедовата нива

да бликне живот,водоскоци од семе

да задрочи Мајчината Грутка - Македонија.

Подлабоко навлези во посната бездна

посади корен и глад во лутите карпи

спроти луњите и ветриштата црни,

задои ја со животворни капки.

НАГРАДЕН КОНКУРС ЗА ПРЛИЧЕВА НАГРАДА

Македонското писателско друштво „Григор Прличев“ од Сиднеј го организира својот традиционален награден конкурс за  поезија и проза за возрасни и деца:

* РАСКАЗ НА ГОДИНАТА ЗА ВОЗРАСНИ

* ПОЕТСКА ТВОРБА НА ГОДИНАТА ЗА ВОЗРАСНИ

* РАСКАЗ НА ГОДИНАТА ЗА ДЕЦА

* ПОЕТСКА ТВОРБА НА ГОДИНАТА ЗА ДЕЦА

НОСТАЛГИЈА

Стара си, не знаеш да кажеш

Но толку си звучна

И толку си неодлучна

Кој во тебе те носи,

 И самиот тој во својот разум,

не може да расуди,

како да и каже

да те стави во душа мирна,

мирољубива и топла,

или во душа злобна

душа нечиста и алчна.

ПОВЕЌЕ УМЕТНОСТ, ПОМАЛКУ ЗВУЧНА МУЗИКА НА УЛИЦИТЕ ВО МЕЛБУРН

Уличните изведби се честа практика во сите градови во светот и датира уште од антика. Тие изведби најчесто се во вид на акробации, трикови, карикатури, исмејување, комедија, танцување, пеење, вештини со оган, циркус, претскажување, жонглирање, магија, мимика, живи статуи, музички перформанси, улична уметност и многу други. Во Мелбурн најчесто се заприметуваат музичари, живи статуи и уметници кои сликаат или цртаат на самата улица.

Градоначалникот на Мелбурн, Роберт Дојл (Robert Doyle) е против силната звучна музика и живите статуи на улиците низ градот кои ги плашат децата. Тој смета дека треба да има повеќе уметност, цртање и интересни изведби со цел да се задржи вниманието на туристите.

24 ЧАСА, SUPERCARE АПТЕКИ

Како дел од ветената иницијатива од $ 28,7 милиони на премиерот на Викторија, Даниел Ендрјус, до крајот на 2018 година се отвораат 20 Supercare аптеки низ Викторија. Четири мелбурнски предградија ќе имаат аптеки, отворени 24 часа за полесно набавување со лекови и стручни совети. Supercare аптеки ќе се отворат во: Ascot Vale Pharmacy, Amcal Pharmacy, Craigieburn, Pharmacy @ Knox, Wantirna South, и  Carnovale pharmacy во Yarraville.

MLA "KOCO RACIN" WITH POETRY READING IN MELBOURNE

Macedonian Literary Association "Koco Racin" in Melbourne marked the 73 anniversary of the death of prominent poet, founder of the Macedonian literature, Kosta Solev Racin. They held an extraordinary event on the 12 of june in Mill Park Library, dedicated to Racin's literary work . Gordana Dimovska and Violeta Jovanovska read about his life, literary work, revolutionary activities ,simultaneously knitted with the poems: Tatuncho, Tutunoberachite, Elegy for you, Diggers, Sandanski, Morning over us, recited by Krste Naumovski Mechkar Violeta Jovanovska Gordana Dimovska Stevan Aceski Vera Gjorgjievska. Young Daniel Dimovski and Alicia Cimineli also surprised the audience with beautiful recitation of the poem Days.Denovi in Macedonian and English.The youngest participant Shana Jovanovska as always impressed the audience with her recitation of Grandparents quarells, Doll, and her project: "My development from birth to today." At the end of the official part of the event, the presidentMLA Koco Racin, Gordana Dimovska concluded: We worship his ideals, his self-sacrifice, struggle for affirmation of the Macedonian identity, his literary work. After 108 years since the birth and 73 after his death, there is a need to strengthen the Macedonian identity, preserving the name, the language, the history, there is a need for unity among all of us in the Diaspora as well as in our native Macedonia. We will continue affirmation of the Macedonian language through the literary work of:  Nove Mladenovski Krste Naumovski, Violeta Jovanovska Ljubica Popovska Vera Gjorgjievska, Stevan Aceski and everyone else who will create literary work in the future.

Daniel Dimovski and Alysha Ciminelli - reciting Denovi/Days (photo courtesy of Igor Pavlovski AWM and Today newspaper)

About Koco Racin:

Кosta Solev Racin (Кочо Рацин) was born on December 22, 1908 in Veles, in the family of Mary and the Apostol Solevi. He was a men who merged with the needs of time and the future.

Named after his grandfather Koce, a poor potter who moved in Veles from surrounding countryside. Koce was well known folk singer and musician, whose talent was transferred on the children Pano and Dime. Hence the small Koco Racin,  will get influenced by the rich folk traditions. Little Kocho, used to sit next to a warm fireplace, listening with great curiosity the songs and stories from mothers and uncles and comprehends them on his own way.

Due to the difficult financial situation Koco is forced to leave school, finishing second grade high school (now VI th grade). His father had no other option. With his poor health could barely feeds increased family. It changes Kocho’s life. Every day at dawn he digs and carries soil not far from the city. He worked hard making pots in his dark room.

The horrors of war, wheezing sirens, explosions, shells,  shattered his childhood dreams. He saw armies, constantly marching through the city streets. He saw columns of carts with dead and wounded soldiers. There were many hungry women, children and old men. Older people in his city were changing their uniforms, going and coming back again - pictures of hugs, crossed hands and crying. That were the years when he could not think, but only sees, hears, feels  bitterness and suffering.

The great revolutionary wave is transmitted in the hometown of Kocho. In the streets and squares often manifest demand for justice, for peace, bread, freedom. In April spring day in 1919 the city gets exciting picture. The railway line passing through the center of the town is deserted. Gendarmes and soldiers roamed the streets. School authorities released the children from schools. Koco sees columns of workers moving defiantly as fiery river in the streets. The spirit of rebellion is born.

In 1943 Racin joined the partisans in the unit "Ship". He became editor of partisan newspaper "Ilinden time" and prepared two sets of Macedonian folk songs. Soon after, in the evening of June 13, 1943, while returning to the partisan printing house of Mount Lopushnik, Kicevo, Racin was fatally shot by a guard who was guarding the approach to the printing house. They are two versions about his death. Under the first, it is an accident, due to the inherent hearing problem, Racin could not hear the call of the guard saying “stop” In order to be identified, after which it fired the fatal bullet. According to the second version he was deliberately killed.

Racin was known as a man full of optimism, remembered for his greeting phrase: "We will win". Even his last words when he was shot in Lopushnik were: "Tell my mother not to be sad or feel regret, we will prevail." Undoubtedly, Kosta Solev  Racin is one of the most prominent intellectuals in Macedonia in the period between the two world wars.

In his writing, he expresses rich creative nature, which springs from the roots of life, oppressed and enslaved people to go in defiance and resistance, walking towards freedom. With his poetry in Macedonian language, he created the values ​​of Macedonian national culture, proclaiming her right to free development just at the time when it was repudiated and prohibited.

Aware of its historic mission with great love, perseverance and denial Racin was in constant effort to study and promote the history of Macedonia and its people.

"With his written literary work, Racin made a bridge of the two epochs. His courage and struggle for recognition of the rights of the people and the class to which they belonged is remarkable.

Racin's poetry was like a new road sign, light in the Macedonian literature. Translated into many languages ​​stroll the world to reflect the authenticity of the language. He was not only a writer, poet, journalist, he was a fighter and advocate for changing the situation in the country and to realize everything they deeply believed in. Racin's voice was the voice of the people, his people, a voice that brings the past and present, permanent voice of human ideals. Today will recall his character, his sacrifice,  and will pay tribute to his literary work". – Gordana Dimovska 12.6.2016 Melbourne

Besides the poetry, Racin has written fiction and theoretical works.  The most popular and succesful became with his book of poems: "White Dawns" consisting of 12 songs in 5 cycles, written Veles dialect with a touch of western Macedonian speeches, dominated social and revolutionary themes. The title of the collection is symbolic - landscape that is desired by the workers, Laborers and all the exploited people.

"White Dawns" was created under the influence of folk poetry and work of Miladinov brothers. The most common motifs in Racin’s poems:  labourers hardship -  expressed in "Days" and "Village hardship" social class injustice expressed in "Tutunoberachite" (the tobacco pickers) revolutionary call expressed in the "Diggers" and Elegy for you "," Utoroto over us " "Tatuncho" the patriotic motives, about failed trades he writes in “ To have a shop in Struga"

Interesting: His first poems were written in 1928. From that year dates his youthful love towards Rahilka Firfova which inspired him to write his love lyrics with blood and ink on 31 greeting cards, known as "Anthology of Pain" - remained in manuscript. In 1935, he was released from prison and returns to his hometown where with even greater enthusiasm to investigate and work for the national existence of the Macedonian nation and its historical values.
Special thanks to: Community coordinator Jack Chang Mill Park Library, AMW and Today Macedonia newspaper (Igor Pavlovski), SBS radio (Margarita Vasileva), Radio Ilinden Melbourne (Donco Angeloski).

.

СОВРШЕНО СРЦЕ

Приказна 

 Еден млад човек тврдел дека неговото срце е совршено. На него не можело да се најдат никакви рани, ни лузни на него, па така сите се сложувале дека неговото срце е навистина совршено. Еден ден додека тој се фалел пред другите, го дослушнал еден старец и му викнал:
- Синко, а зошто моето срце не е така совршено како твоето? 
Срцето на старецот силно чукаше, но беше преполно со лузни и рани, што дури и на некои места делчиња од него беа преместени, па на друга страна додавани кои потполно не одговараа на местата, а некаде дури фалеа и делчиња од него. Луѓето што се наоѓаа околу нив, со недоверба го погледнаа старецот и се прашуваа како може неговото срце да е посовршено од она на младичот. Младичот погледна во срцето на старецот, и смешкајќи се му рече:
- Мора да се шегуваш дедо! Ајде дедо спореди го моето срце со твоето, види го моето е совршено, а твоето е преполно со лузни и рани.

Старецот се насмевна и му одговори:
- Погледни добро синко, кај мене секоја лузна ја претставува личноста што сум ја љубел, и на која сум и подарувал љубов, каде што има рана, сум извадил парче од моето срце и сум и го подарил на љубената. Погледни овде каде што ми е додадено, тоа е кога љубените ми подарувале парче од нивното срце, но не се совпаѓало најдобро со празнината на моето. Таму каде што гледаш празнина, тоа е кога сум подарувал дел од срцето, а возврат не сум добивал и на него настанале големи празнини и вдлабнатини. Но иако се отворени и болни, ме потсеќаат на љубовта која сум ја споделувал со надеж дека еден ден ќе се врати и ќе ми ја потполни празнината.
Синко!...ДАЛИ СЕГА ЈА ГЛЕДАШ ВИСТИНСКАТА УБАВИНА НА МОЕТО СРЦЕ?!

Младичот малку се подзамисли, го погледна старецот, откина едно парче од своето СОВРШЕНО СРЦЕ, пријде и му го подаде на старецот. Старецот го зеде делот од срцето на младичот, откина дел од неговото и го стави на раната од младото срце. Тогаш младичот го погледна своето срце, кое сега не беше СОВРШЕНО, но, беше ПОУБАВО ОД СОВРШЕНОТО.
www.napauza.mk

АКО СУМ

АВТОР: ВИОЛЕТА ЈОВАНОВСКА

Да сум камен би се распукала

А крвта – прав ќе тече

Низ пукнатините.

Да сум снег ќе се стопам

А водата ќе се слее

По падината.

Да сум риба ќе се сокријам

Во длабочините

Да ме покрие сивилото.

Но јас сум срце што трае

Без да пукне

Но јас сум душа и не се топам

Во солзи