Симе – Да, добив
две златни плакети на Арт Филм фестивал Ниш за Јад и Копнеж филмови што
зборуваат со срце.
Апсолутно имаме изворедни таленти режисери актери
сценаристи.Потребно ни е повеќе подршка и поврзаност со меѓународни платформи
но квалитетот постои.Ние сме жив доказ дека со напорна работа се стига и во
Америка Кан Берлин.
Клучот е во почитта секоја култура носи своја енергија и свои вредности а ако ги разбереш и вградиш во автентично во филмското дело успехот доаѓа природно .Работата на интернационални проекти ми ја прошири визијата и ми помогна да напредувам и адаптирам.
МТ – Од кога се занимвате со филмска уметност и што значи тоа за вас?
Симе - Љубовта кон филмот ја носам од
најрана возраст.Се сеќавам на деновите кога сите чекаа да почне некој вестерн
филм и можеби тоа ме потикна да почнам да експериментирам со камера и тоа е
некоја чудесна енергија која те опфаќа и држи многу долго.Тогаш разбрав дека
тоа ќе биде мојот животен пат и дека ќе се занивам со тоа целиот мој живот и
таа посебна љубов да креираш да ги пренесуваш судбините на еден народ на
филмско платно е голема јачина која не може секој да ја разбере и прифати.
Се радувам кога луѓето гледаат подлабоко јас не давам одговори отварам прашања филмот е разговор а не монолог.Ако некој ја слушне пораката значи вредело.
MT – што поконкретно
те мотивира и инспирира да навлезеш длабоко во светот на документарниот филм и
колку тоа значи за широката публика?
Симе - Од
моето детство моите баби и дедо од песната што ја пееше мојата мајка и мојот
татко од мирисот на земјата лебот од фурната.Сето тоа е дел од мене и кога
снимам јас само го споделувам тоа богатство во светот со нашите обичаи кои хи
има многу и секако традицијата која е многу опфатена во нашите филмови.
Апсолутно публиката сака вистина во време кога е се филтрирано и лакирано документарецот е гласот што сеуште верува во автентичноста ,само треба да се каже и срце да почувствува.
Искрено?Погледот на гледачот по проекцијата кога ќе ми
пријде некој и ќе ми рече се пронајдов тогаш знам дека сум ја завршил мојата
мисија.Наградите се важни но човековата емоција е непроценлива.
Се родија од вистината од она што луѓето го живеат секој ден,но ретко кој го забележува Јад е тишината на болката Копнеж е шепотот на желбата.и двата се огледало на нашата земја со сета своја убавина тежина и достоинство.
Македонскиот режисер и продуцент на светско ниво повторно ја докажа својата моќ да допре во светот преку силни емотивни и вистински приказни. Со документарците Јад и Копнеж тој освои две златни плакети а жирито во состав Драгана Бојковиќ,Елена Констатиновиќ,Игор Бојаниќ му одаде искрени пофалби за убавата приказна и одличната фотографија,и пред се ја пофали работата на режисерот кој многу внимавал целата приказна да се вклопи во тоа што замислил.За крај секој не може да го разбере филмот а всушност тоа е едноставно,тоа е една приказна која тече и се прелева на филмското платно.
Благодарам на мојата подршка која со години ме прати и се мотив плус Зоки Гоки
Адмир Даниел Маце Саше и посебна благодарност до Ане одличниот вокал на Dance
Mashine група која палеше и гасеше во 90 а фронтмен беше токму и тој тоа време
изработи еден убав спот за својата музичка група. Секако благодарност до Macedonian timeline кои се мотив плус за мојата успешност и
мојата работа.
No comments:
Post a Comment