И по сто и две години
од крајот на Првата светска војна,
Се сеќаваме на жртвите
на многуте уништени и напуштени
градови
во виорите на ужасната војна.
Загуба која засени неколку децении подоцна.
Да, се сеќаваме на вас денес.
за кои илјадници цвеќиња
се расфрлани по патиштата по кои одевте.
Во земјата за која животот го дадовте.
Со едноминутно молчење во 11.00 часот
застанува цел свет ...
Вие, живеете во шепотот на црвените афиони
во нивниот мирис,
Во нивната боја,
Во мирисот на денот 11 ноември,
Во солзите на вашиот народ.
Вие сте сè уште најсјајни sвезди
На небото.
Ја гледаме вашата храброст,
Вашиот страв низ кој минувавте
Вашата жртва што ја дадовте
За слободата во која уживаме денес.
Затоа, се поклонуваме на
вашите херојски дела.
Не ве заборавме.
And after one hundred and two years
since the end of the First World War,
We remember the victims
of the many destroyed and abandoned
towns,
in the whirlwinds of the terrible war.
A loss that overshadowed decades later.
Yes, we remember you today.
thousands of poppy seeds
are scattered on the roads you walked on.
In the country for which you gave your life.
With a minute of silence at 11.00
the whole world stops ...
He remembers YOU today.
We all remember you.
You live in the whisper of red poppies
in their scent,
In their color,
In the scent of November 11,
In the tears of your people.
You are still the brightest stars
In the sky.
We see your courage,
Your fear you went through
Your sacrifice you made
For the freedom we enjoy today.
Therefore, we bow to
your heroic deeds.
We have not forgotten you.
Гордана Димовска
Gordana Dimovska
Comments
Post a Comment