На Тодор Ангелевски
На сред село збрани
пред митралез стојат селаните, испраени!
А децата
што наивност в очи им блика, наредени
како пред жртвеник чекаат
Наоколу тишина...
Сал мисла, ко птица низ секого мине, скришна:
“Дали ќе го најдат?“
Секој од камен понем станал!
Ни плач! Ни лелек! Ни писок најмал!
Сал чкртање заби во крвничка уста и,кундак по плеќи
Пак тишина!!!
...Негаде ѕвонец заѕвони :
Некоја порта со сила се отвори.
То крвникот - предавник - не почива миг,
И ко хиена штом смириса крв,
Се приближува полека, полека, но не прв!
Обрачот се повеќе стега...
Тишината намирисала бура па чека.
Одеднаш пукот, два...
Некаде заечи митралез и, борбата пламна.
Бој нерамен беше.
Тој сам !
Ко карпа пред сите стоеше!
Пресудата гласеше :СМРТ !
Но, сам тој судија стана на животот свој
и крвникот останал пак со празни раце тој!
На сред село збрани,
со гордост во очите стојат селаните исправени,
наивноста избегала од очите насолзени.
-----------------------------------------------------------------------------
извор:објавена во списанието на Литературната дружина
во О.У.“Тодор Ангелески“- во учебната “59-“60 год.стр.17
During the World War II (1941-1945), the Germans and later Bulgarians took control of the city. But in September 1944, Bulgaria switched sides in the war and withdrew from Yugoslavia, and Bitola was freed by Macedonian solders. On 4 November, the 7th Macedonian Liberation Brigade entered Bitola victoriously.
Егејска бригада низ градот Битола