Денес во светот постојат многу интересни локалитети, стари археолошки ископувања кои сведочат за минатото, го докажуваат потеклото, историјата на одредени цивилизации. Ако некогаш биле цивилизации, денес се само мали земји кои со текот на времето поминале низ најразлични периоди.
Во Македонија препознатлив сведок за едно време е најславниот од сите Римски патишта,патот Виа Игнација кој во голем дел врви низ Пелагонија..Виа Игнација е најдолг пат кој бил граден без застој цели 44 години. Претставува најскап градежен проект и најдолг пат на империјата со должина од 800 км.
За името на патот постојат две верзии. Едната е дека е добиено според името на месноста Игнација на самиот Јадрански брег од каде и почнувал патот а другата е дека името е според она на проконзулот Гај Игнациј кој е и конкретниот градител на патот. Втората верзија денес се смета за поверојатна, зашто како татко на Виа Игнација во повеќе извори се смета Гај Игнациј. Виа Игнација започнала да се гради во 145 год. п.н.е само една година по крајот на Третата Македонско-Римска војна, како заштита на Римската империја од евентуални повторни создавања на Македонска војска по македонските планини и тешко достапни места. Денес, остатоците од Виа Игнација на територијата на Пелагонија најлесно можат да се видат како интегрален дел од археолошкиот локалитет Хераклеа Линкестис во близина на Битола.
Друг значаен локалитет се наоѓа во кратовската општина и е наречен „ Златен град“, Датира од крајот на 5-от век, и се наоѓа во непосредна близина на с.Коњух, Kратовско. Мештаните од околните села имаат сопствено усно предание или легенда за локалитетот. Според легендата на овој локалитет многу одамна, живееле моќен крал со неговата кралица. Тие си имале само една ќерка, која била позната по својата итрина, бистрина и цврстина во карактерот. Арно ама, при еден од оброците, кралската ќерка се задушила, при што доживеала состојба која денеска е позната под терминот „клиничка смрт“, а своевремено луѓето не биле запознаени со овој феномен, така што ја прогласиле за мртва. Кралот и кралицата, во големата жалост, наредиле набрзина да се припреми многу богат погреб во месноста „Мала Кралица“, во непосредна близина на локалитетот „ Големо Градиште“ – с. Коњух.
Гробарите, вечерта по погребот, се вратиле да го ограбат гробот. Зеле многу од накитот, даровите, златните и сребрените пари, при што, кога еден од гробарите пришол да го земе ѓерданот од кралската ќерка, кога го потегнал, на свое големо изненадување, видел дека кралската ќерка е жива. Тоа ги ставило во мисла гробарите, дали да ја остават жива или да ја убијат, затоа што таа ги видела како го ограбуваат гробот. По долго размислување, дошле до решение да не ја убиваат, туку да ја однесат во друго кралство, за да не ги издаде на кралот и кралицата. Нејзините родители останале со сознанието дека нивната ќерка е мртва.
Тие тргувале со многу богати земји од Исток и Запад. При едно од нивните отсуства, заради трговска размена за друти стоки, нивното кралство било ограбено, а кралскиот град горел во пламен. Тие со свои очи го виделе пожарот во градот, при што заплакале, а денеска, меѓу народот, местото е познато под името „Плакало“.
Бидејки загубиле сè што им било драго, поради добрите односи со градот Солун, одлучиле да се преселат во него, со целата своја сопственост, а до ден денес спомен на тоа наоѓаме во т.н. „ Коњушко Маало“ во Солун.
Друг сведок на времето кој кажува своја приказна а не е во Македонија, е и древниот град Петра во денешен Јордан. Се наоѓа на планинска долина на источниот дел во Види Араба, во која се преклопуваат патиштата кон на запад, Бостра и Дамаск на север, Еилат на Црвено море и Персискиот залив од другата страна на пустината. На 6 декември 1985 Петра е вклучена во Списокот на светското културно и природно наследство на УНЕСКО како заштитен историски локалитет.
Поради своето археолошки вредности Петра е едно од новите седум светски чуда за кого се вели дека ‘мора да се види‘ за да се доживее. Ова место е познато по карактеристичната уникатна архитектура изгравирана во карпите. Поради својата геостратешка локација Петра бил крстопа на некогашните трговски патишта, одтаму поминувале караваните со скапоцена стока, зачини, свила од Индија, слоновата коска од Африка, бисери од Црвеното Море и темјан од Арабија.
Најстарите археолошкии остатоци од ископувањата датираат околу шестиот век пред новата ера. Во елинистичкиот период бил познат под името Петра (карпа). Како дел од Источната Римска империја, околу 630. Петра била освоена од муслиманите. За време на Ерусалимското царство она што останало од градот е заземено од кралот Балдуин, а под контрола на крстоносците останува се до 1189 година.
Денес е место каде со воодушевување се слева река на посетители кои за момент како да ја осетиле древната цивилизација и виделе што беше вредност тогаш. Инрересен и импресивен е направениот влез кој водел надолу низ темна тесна клисура која била формирана од длабок расцеп во песочните карпи. Атракција за туристите претставува и и огромниот масивен театар кој пружал прилика да се видат најголем број на гробови.
Ова место со розеви ѕидови поделени во групи , со длабоки пукнатини предизвикувало огромен интерес и секако највпечатлив ефект.
Прилогот е направен врз база на истражување
Во Македонија препознатлив сведок за едно време е најславниот од сите Римски патишта,патот Виа Игнација кој во голем дел врви низ Пелагонија..Виа Игнација е најдолг пат кој бил граден без застој цели 44 години. Претставува најскап градежен проект и најдолг пат на империјата со должина од 800 км.
За името на патот постојат две верзии. Едната е дека е добиено според името на месноста Игнација на самиот Јадрански брег од каде и почнувал патот а другата е дека името е според она на проконзулот Гај Игнациј кој е и конкретниот градител на патот. Втората верзија денес се смета за поверојатна, зашто како татко на Виа Игнација во повеќе извори се смета Гај Игнациј. Виа Игнација започнала да се гради во 145 год. п.н.е само една година по крајот на Третата Македонско-Римска војна, како заштита на Римската империја од евентуални повторни создавања на Македонска војска по македонските планини и тешко достапни места. Денес, остатоците од Виа Игнација на територијата на Пелагонија најлесно можат да се видат како интегрален дел од археолошкиот локалитет Хераклеа Линкестис во близина на Битола.
Друг значаен локалитет се наоѓа во кратовската општина и е наречен „ Златен град“, Датира од крајот на 5-от век, и се наоѓа во непосредна близина на с.Коњух, Kратовско. Мештаните од околните села имаат сопствено усно предание или легенда за локалитетот. Според легендата на овој локалитет многу одамна, живееле моќен крал со неговата кралица. Тие си имале само една ќерка, која била позната по својата итрина, бистрина и цврстина во карактерот. Арно ама, при еден од оброците, кралската ќерка се задушила, при што доживеала состојба која денеска е позната под терминот „клиничка смрт“, а своевремено луѓето не биле запознаени со овој феномен, така што ја прогласиле за мртва. Кралот и кралицата, во големата жалост, наредиле набрзина да се припреми многу богат погреб во месноста „Мала Кралица“, во непосредна близина на локалитетот „ Големо Градиште“ – с. Коњух.
Гробарите, вечерта по погребот, се вратиле да го ограбат гробот. Зеле многу од накитот, даровите, златните и сребрените пари, при што, кога еден од гробарите пришол да го земе ѓерданот од кралската ќерка, кога го потегнал, на свое големо изненадување, видел дека кралската ќерка е жива. Тоа ги ставило во мисла гробарите, дали да ја остават жива или да ја убијат, затоа што таа ги видела како го ограбуваат гробот. По долго размислување, дошле до решение да не ја убиваат, туку да ја однесат во друго кралство, за да не ги издаде на кралот и кралицата. Нејзините родители останале со сознанието дека нивната ќерка е мртва.
Тие тргувале со многу богати земји од Исток и Запад. При едно од нивните отсуства, заради трговска размена за друти стоки, нивното кралство било ограбено, а кралскиот град горел во пламен. Тие со свои очи го виделе пожарот во градот, при што заплакале, а денеска, меѓу народот, местото е познато под името „Плакало“.
Бидејки загубиле сè што им било драго, поради добрите односи со градот Солун, одлучиле да се преселат во него, со целата своја сопственост, а до ден денес спомен на тоа наоѓаме во т.н. „ Коњушко Маало“ во Солун.
Друг сведок на времето кој кажува своја приказна а не е во Македонија, е и древниот град Петра во денешен Јордан. Се наоѓа на планинска долина на источниот дел во Види Араба, во која се преклопуваат патиштата кон на запад, Бостра и Дамаск на север, Еилат на Црвено море и Персискиот залив од другата страна на пустината. На 6 декември 1985 Петра е вклучена во Списокот на светското културно и природно наследство на УНЕСКО како заштитен историски локалитет.
Поради своето археолошки вредности Петра е едно од новите седум светски чуда за кого се вели дека ‘мора да се види‘ за да се доживее. Ова место е познато по карактеристичната уникатна архитектура изгравирана во карпите. Поради својата геостратешка локација Петра бил крстопа на некогашните трговски патишта, одтаму поминувале караваните со скапоцена стока, зачини, свила од Индија, слоновата коска од Африка, бисери од Црвеното Море и темјан од Арабија.
Најстарите археолошкии остатоци од ископувањата датираат околу шестиот век пред новата ера. Во елинистичкиот период бил познат под името Петра (карпа). Како дел од Источната Римска империја, околу 630. Петра била освоена од муслиманите. За време на Ерусалимското царство она што останало од градот е заземено од кралот Балдуин, а под контрола на крстоносците останува се до 1189 година.
Денес е место каде со воодушевување се слева река на посетители кои за момент како да ја осетиле древната цивилизација и виделе што беше вредност тогаш. Инрересен и импресивен е направениот влез кој водел надолу низ темна тесна клисура која била формирана од длабок расцеп во песочните карпи. Атракција за туристите претставува и и огромниот масивен театар кој пружал прилика да се видат најголем број на гробови.
Ова место со розеви ѕидови поделени во групи , со длабоки пукнатини предизвикувало огромен интерес и секако највпечатлив ефект.
Прилогот е направен врз база на истражување
No comments:
Post a Comment