На 70 страници е излеана пролетта во нејзината душа како што и самиот наслов кажува. Љубица пишува со неизмерна мотивација и љубов кон нејзините внуци кои длабоко ја инспираа да и се врати на поезијата.
Во предговорот на книгата стои: “Песните ја откриваат светлината, топлината и радоста која ја носат внуците доаѓајќи на овој свет. Се е кристално јасно и лирично. Песните и никнаа дишејќи со нив, смеејќи се, милувајќи ги нив.“ - Елена Поповска“Нивните лица пролетно насмеани весели гласови ко потоци распеани. Тие се и денот нов што се раѓа и сонце што грее и шепот на ѕвезди. Прв чекор, насмев, запче.“
Во четириесет песни Љубица пишува за Битола, за битолската чаршија, пајтоните, саат кулата, спомените, љубовта кон родниот град. Низ стиховите се редат емоции, воздишки, почит кон минатото, времето како да застанало и ги оживува повторно сите убавини на едно место, во еден здив.
Еве и дел од критиката: “Инспирацијата, поетската постапка и поетското остварување кај Поповска се движат по една творечка линија, која во основата е искрена, податлива ненаметлива. Наместа се добива импресивна слика за тоа како стиховите да извираат од едно ненарушно поетско чувство и тоа е една творечка особина, што ја среќаваме кај далеку поискусните поети - Доне Пановски, литературен критичар, Битола.
Пајтони
Од збирката “Битола Бабам Битола“ (проширено издание)
Низ свежиот ноќен воздух
низ Битола,
вози пајтонот претоварен
со погледи на љубов
трепетни воздишки
и пијани сништа и надежи.
се слуша
разиграната игра на тркалата
на калдрмата
и звонскиот одзив
на копитата
од белите коњи.
Вози сништа успани,
ѕвезди симнати,
месечеви зраци украдени,
насмевки расцветани.
Вози
боеми и немирни ноќи
и шепот на срцето
и полни чаши,
привидна радост и
пијана тага.
No comments:
Post a Comment