БОЖИЦА

И реките течат како што времето одминува тивко

И ги забележува  сите тајни на човековото срце

И планините се раззеленуваат и мамат со својата убавина

И сонцето ги простира своите топли зраци

А ти жено Божица на убавината

Со насмевка на Мона Лиза

Пленуваш со својата убавина каде и да се појавиш.

Твојата насмевка некој треба да знае да ја види

Затоа што колку брзо се појавува,

Толку брзо може и да исчезне затоа што се грижи

Се грижи за некој свој, за брат, татко, мајка или сестра

Ти си жена со челично срце

И толку силна да ги поместиш планините во сечие срце

Лицето ти  е одраз на мудрост

Зрачи како сонце  и кога најтешко ти е

Зборовите твои лечат туѓи рани

Со твоите раце прегрнуваш и грееш сечија душа

И кога си повредена и тажна

И тогаш си најсилна жена.

Твојата голема љубов, верба и грижа

Се инспирација за живот

Твоето место и улога е голема во светот

Ти Божице на убавината !

Поема “Божица“ 
Автор: Гордана Димовска

Poem - "Goddess" by Gordana Dimovska
Dedicated to all women in the world