МОНОЛОГ НА ЃОРЃИ СУГАРЕВ

По повод 110 годишнината од загинувањето на Горги Сугарев

 Стрелам со поглед молња

и гром малихера

во ѕидни простори

што во пранги тонат.

И само една е целта.

Ќе напнам

да бидам река на животот,

Параливо мое.

Еве мои браќа

идам со соколи

на моите раце-

одбор јунаци

и "слушам ви гласој,

гласој жалосни".

И извик со братски глас

што утеха дава

и надеж грее.

И крик што вести бура

"гуните пусија свиткувајте

зашто се камен тешко најдува"

И како во лет

со јунаците во јуриш

(еј ,тој кодош клет)

со насмевката -слобода

полетаа во бурата,

во борбата.

Загина Горги Сугарев

со неговата верна дружина.

Заплака тоа Мариово

за храбри момчиња

од таа каза Битолска.

Поема: Монолог на Ѓорѓи Сугарев
Автор: Љубица Поповска

The poem:  Georgi Sugarev's monologue
Author: Ljubica Popovska