Се сеќавам на тоа убаво време, одевме на работни акции, на гроздобер, берење на сонгочлед во плодните пелагодниски полиња. Тоа беше прекрасно младешко и безгрижно време кое длабоко ми остави впечатлива трага во мојата душа. Исто така се сеќавам во школото правевме хербариум, стававме лисја од разни растителни дрва кои се пасираат и обликуваат во најубава форма и боја на листот. Исто така стававме под листот име на дрвото од кое е скинат листот. Jа сакам есента во која се берат сите овошни и зеленчукови култури, јаболка, круши, дуњи, костени, ореви и ред други земјоделски култури со кои мајката природа изобилува.
Ја сакам есента
затоа што ме потсетува најмногу на берење црвени пиперки за нижење од кои се
правше црвена пипер која служи во домаќинствата. Ме потсетува како нижев пиперки
во вид на низалка кои така нижани ги обесувавме да се сушат на дрвено скеле. Исто
така ги бесевме по ѕидовите каде ќе најдевме место, само да се исушат, наредени
како војници.
Пиперката насекаде
во Македонија била една врста главна храна, многу сакана и подготвувана на
разни начини и застапена скоро на секоја македонска трпеза.
Во есен се пипрема
највкусната зимница, се припремавме за долгата и студена зима, да има да се
стави нешто на богатите трпези.
Ја сакам есента и покрај многу други причини, не знаете колку многу ми навлезе во мојата душа. Од прозорецот гледам како на празната улица на измазнетиот асфалт плови и си погрува сенка на лист кој се скинал од високот дрво и сега паѓа на мојата душа.
No comments:
Post a Comment