ЗА ДОМОТ РОДЕН

Ме прашуваш чедо за родното гнездо

Под сонцето кај грее потопло ѕвездо.

Се родив во Егеј, во село крај река

И шадрван тивко шумолеше лека.

Се збиравме таму за песна, за смеa

И стари и млади весели  беа.

Но радоста мила наеднаш згасна

Студената мисла ни постана јасна.

 

Го помнам јас уште тој  кошмар мила

Гонети од домот со тиранска сила.

Спомени ми враќаш за живот минат,

За детските игри, за цветот скинат,

За ноќите во страв, бессони и будни.

По патишта долги, непознати и чудни

Со болка и тага насобрани в’душа

И молитви скришни, сал срце да слуша.

 Се нижеа дните, минуваа лета

И косата чедо се проседи сета

Но мислата силна кон огниште лета

Напуштено дамна, од војната клета.

 Се вратив назад во родното село

Обвиено беше во срушено вело

Шадрванот сиот обраснат в’трева

Сѐ беше мирно, од никаде врева.

 

Стоев пред домот до темел срушен

Пред купот од урнати копнежи и желби

Сеќавања и спомени се нижеа безброј

Во молкот солзи потекоја рој.

 

И чинам јас слушнав гласови мила

Од народот мачен и гонет на сила.

 

Aвтор: Љубица Пулевски

 Macedonian timeline