Како река со вода
бистра и чиста,
Како река со
верните притоки
која тече и разувавува природата.
На секој цвет
добро утро му велиш
Тука крај него се
некој поминува,
А тој се поубав и
миризлив станува,
Кој може да му одолее на македонските убавини.
Песната не ќе
беше дозавршена ако
Кавалот не се
слушнеше од блиската падина,
Се
расприкажува и дедото за оваа Баба планина
Стојно се издига моликата стара два века,
таа која стари тајни чуваше,
Овде и Александар
царот Македонски
Седеше под
ладовината и со Македонија се гордееше.
Како река
надојдена извираа и приказните
За заминување од
домот топол и стар,
За копнежот по родниот крај.
За боровите дрвја
високи и беспрекорни
За цветовите
преубави и разнобојни.
Се разви и орото
македонско, радосно и весело
Се фатија на оро
девојки и момци, убави и стројни
Фолклорни звуци
одекнаа силно,
И птиците на
гранките заиграа и црцореа милно.
Се разлиста
гората ко најуб разнобоен пејсаж
Насликан од четките
на уметници бројни.
До ден денес срамежливо
и тивко
Допира до секој
минувач, секој посетител малд и стар,
Силно плени со посебна
убавина,
Рамнодушни никој
не оставила
Таа убава Баба
планина.
Автор: Гордана Димовска
No comments:
Post a Comment