АПЕЛ ДО ПАРИСКАТА МИРОВЕНА КОНФЕРЕНЦИЈА 1919

Македонскиот народ има долга и бурна историја низ која помина секакви премрежја, најтешки предизвици. Постојано се бореле за свое место под сонцето, постојано се бореле за национална слобода, за самостојност. Македонија како да водеше вечна борба меѓу темнината и светлината и која постојано се пренесуваше од една на друга генерација. Секоја генерација се бореше под различни услови и околности, но и со различни судбини.
Безмилосно се спроведувани најразлични методи на уништување на националната свест за самостојност, македонскиот народ не потклекна и не се помири со роувањето. Секогаш се бореше против поробувачите да го сочува својот идентитет, јазикот, црквата, обичаите, традицијата, т.е сите белези кои ја обележуваат македонската нација како посебна.
Денес треба посебно да го потенцираме тоа што македонскиот народ никогаш немаше претензии за освојување на територии како што тоа го правата нашите соседи. Напротив, секогаш се борел и се бори за да си зачува својот идентите и да го заземе заслуженото место Европа и светот. Јужниот сосед со помош на меѓународните и домашни лоби групи, поддржувачи, направи успешна пропаганда за креирање поинаква слика за нашето историско минато. Се уште се упорни во својата намера да го доуништат државното и национално име и прекројат историјата.

АПЕЛ ДО ПАРИСКАТА МИРОВНА КОНФЕРЕНЦИЈА - 1919 ГОДИНА

До Уредникот на ‘Тајмс‘
Господине - Додека во овие моменти Мировната конференција е окупирана со барање решение за балканските проблеми, два милиони Македонци со страв очекуваат изнаоѓање на задоволувачко решение за македонското прашање.
Се случи еднаш во 1914 година на Балканот, кога искрата светна и целиот свет се запали. Несигурната состојба во Македонија е главна причина за конфликтот меѓу балканските држави. Нашите соседи прават се само да постанат господари на нашата несреќна земја и несреќното македонско население кое е жрва на нивниот антагонизам.Ние не сме воинствено настроени нити сме одговорни за грешките на балканските дипломати кои во минатото си играле со судбината на Македонија.
Затоа ве молиме вас во Мировната конференција да не ги земате во предвид интригите на балканската дипломатија, и да не дозволите поделба на нашата земја.- напротив, бараме поништување на Букурешкиот договор од 1913 година и формирање на независна држава под протекторат на една од Големите сили. Вакво радикално решение би овозможило слободно политичко, економско развивање на сите жители во земјата без разлика на вера, раса, јазик или религија.
Независна Македонија ќе претставува како мост на поврзување помеѓу овие држави и ќе изнајде патишта за основање на Балканска Конфедерација.

Со исполнувањето на принципите на Големите сили на Антантата, ние во Генералниот совет на Македонците во Швајцарија и оние во САД, кои сочинуваме едно организирано тело од 50 000 млади луѓе, заедно со над 250 000 луѓе во Македонија ‘кои исто така се во позиција да слободно ги искажат своите желби на мнозинството граѓани‘, сметаме дека Врховниот суд ќе донесе еднаш конечно решение за македонското прашање. За да се реализира вакво решение, ги испраќаме следниве барања до мировната Конференција:
1. Поради влошената неподнослива состојба во Македонија, бараме итно да испратите трупи од составот на големите сили, со цел да се стави крај на мачењето на нашите браќа и сестри, кои стенкаат под туѓиот јарем. Воедно би се гарантирала и примена на принципот на самоопределување по пат на плебисцит..
2. Да им се овозможи на делегатите на Македонците да дојдат во Париз и да ги изнесат своите желби и барања пред Конференцијата .
3. Да им се дозволи враќање на македонските бегалци распрснати по светот, во своите родни огништа и можност за самоопределување.
Цврсто сме убедени и веруваме во напорите на потписниците во Мировната Конференција, дека ќе спроведат траен мир на блискиот Исток кое би било добродателство за Македонија а ние ќе бидеме вечно во ваша служба.
Генерален Совет на Македонската заедница во Швајцарија.
Професор
Константин Стефанов

На фотографијата се членовите на Конференцијата во Париз (1919), кои го потврдија запишаното во Букурешкиот договор од 1913.

Gordana Dimovska

Гафови и најсмешни вицеви

Смеа до солзи
Влегува еден човек во психијатриска болница и го прашува директорот на болницата
-на која основа донесувате одлука дали пациенот е нормален или болен?
Директорот му вели
Е па вака, ќе го донесеме пациентот до една када полна со вода, му даваме лајца, чаша и канта и ќе го прашаме како најбрзо може да ја испразни водата од кадата.
Посетителот – Аха , разбирам,,значи ако ја испразнува водата со канта тогаш е нормален.
Директорот – Е не , нормалниот ќе го истрга чепот од кадата и ќе ја пушти водата да истече....
Полага Рамче тест за ловочувар и го прашуваат да наброи пет диви животни,
Рамче вели- лисица, волк и три мечки
Бил Гејтс
Умрел Бил Гејтс и отишол кај Св.Петар кој не знаел дали да го прати во Рајот или во Пеколот.- Били, имаш ти големи заслуги за човештвото, ама тоа ВИНДОС , па плави екрани...Оди види како e на двете места па кај сакаш таму ќе те пратам.Отишол Бил во Рајот - природа, ангели, зеленило...Во Пеколот - журки, голи жени, изобилие...И посакал да оди во Пеколот.После некој ден отишол Св.Петар да го посети, а Бил на ражен го печат ѓаволите.- Добро бе Св.Петре првпат кога бев тука не беше вака!- Е па тоа беше ДЕМО СНИМКА
Следуваат Спортски ненамерни грешки
Ивко Панговски:
- Гол...гол...гол...гол...не е гол...дали е гол?
Горан Милковски:
- Руската одбрана e бавна, што значи дека автоматски е и спора.
Атанас Костовски:
-Игрите што завршија (Сиднеј 2000) не уверија дека Земјата е тркалезна.

Ирена Андреевска:
- Ова е, би рекла, црно финале на Ролан Гарос (за сестрите Вилијамс)
Горан Стерјов:
- Нигерија веќе е елиминирана. Не знам што чека. Можеби го чека Мајкл Овен.
- Навивачите на Англија насекаде ја следат својата репрезентација па макар било тоа и на крајот на светот.
Златко Калински:
- И дождот паѓа и навивачите свират, тоа дава асоцијација на песната Singing in the rain.
- Тројка на Галис!!! Ми делува некако поспано.
- Драги гледачи, на градскиот стадион во Скопје 15, 20 а можеби и 60 илјади гледачи.
- Јужна Кореја-САД. Натпреварот го следат 60014 гледачи.
- Франција полека го гради резултатот (во втора минута од продолжение, при резултат 0:0).
- Неговата одбрана беше феноменална. Па тоа се граничи со совршен рефлекс.- Голманот како да ги спушти ролетните на својот гол во овие моменти.

Јанко:
- Драги слушатели, денеска имаме еден африкански дуел (за натпреварот Камерун - Саудиска Арабија)
Зоран Михајлов:
- Се е во знакот на бројот еден. Една минута до крајот, 1:0 на семафорот...
- Судијата вечерва ќе има тешка задача затоа што ќе мора да најде сили да раздвои ни помалку ни повеќе туку точно 219 килограми ( за бокс мечот Тајсон - Луис)
- Еве го Ривалдо го напушта теренот, на маицата му пишува АДИОС. Адиос на шпански значи збогум, им вели збогум на навивачите (инаку, на маицата на Ривалдо пишува АДИДАС)
- Еве го американскиот дрим тим. Можеби не е дрим ама е тим.
- Погледнете го овој сендвич од човечки фудбалери.
- Зидан се најде во сендвич од двајца противнички фудбалери. Да го погледнеме овој хамбургер уште еднаш.
- Еве сега Белгијците си дадоа автогол. Ова беше прекрасен гол.
- Карл Луис трча во четвртата патека, а најлесно ќе го познаете по дресот во оранж боја.- Нашиот Аце Русевски е во црвените гаќички (противникот му е од Руанда).
Зоран Поповски:- Погледнете го Шекил Онил висок е 218 cм а тежок 120 кг. Вистинска грдосија.
Зоран Видевски:
- Ова не е за 2 минути исклучување. Ова е за 2 години затвор!
Љубомир Николовски:
- Драфтот ќе биде запамтен по тоа што како прв пик ќе биде избран еден европски кошаркар. Тоа е 227 см високиот Кинез....
- Витни Хјустон на влез кон кошот ( за Крис Витни од Вашингтон Визардс)
Сител:
- Многу бавно помина оваа забавена снимка.

Звонко Михајловски:
- Драган Ќириќ, играч со долга коса но со големи можности!- Колега, може ли мало ремизе на натпреварот?- А потоа, кадравиот гаучо тргна по кривиот пат на кокаинските ноќи.- Крилото никогаш не паѓа далеку од бекот.- Сите минуси на господинот Целзиус не можеа да го расипат натпреварот.- Чуден начин на додавање - силно и никому!- Најдовски скокна одлично, но преку пречката.- Го задоволи тренерот и затоа сега игра.- Каков удар! Го подели воздухот на водорот и кислород!- Топката прелета паралелно со Ибарската магистрала.- Ова беше поголема опасност за авионите од типот Авакс отколку за голот на Пандуровиќ.- Преполн стадион на Партизан, 50000 луѓе. Замислете, тоа се 100 000 дланки!
Добросав Гајиќ:
- Зоран Савиќ имаше мала непријатност овие денови. Умре мајка му.- Американските кошаркари се високи 2 и повеќе метри.- Тие се состанаа на кратки, едномесечни и триесетдневни припреми.

Милојко Пантиќ:
- Овој судија е познат по тоа што дели картони како новогодишни конфети.- За овој натпревар продадени се 30.000 гледачи.
Душко Кораќ:
- Сега ќе ја слушнеме американската фирма. Наместо химна- Ова е Кели Ериксон, малата Швеѓанка што скока во вис. А ова е нејзината мајка, мама Марија која секаде ја следи својата ќеркичка и не ја испушта од вид.
- Човекот кој сега го гледате е Џон Година, фрлач на кладиво. Него не му требаат мама и тато.- Судијата изгледа стави прокурин во очите и сега многу подобро гледа.

НАЈДЕБЕЛОТО ДРВО ВО МАКЕДОНИЈА

Велешкото село Теово се наоѓа на околу 50 километри од Велес кое тивко и полека изумира. Единствено заживува за викендите и летно време. Ако во 60-тите години ова село броело околу 1.200 жители, сега, според последниот попис, во вкупно 180 куќи живеат 120-ина жители, претежно старци. Селото е сместено на еден од краците на патот Вија Игнација, а името го добило од грчкиот збор Теос - Господ. Во ова велешко село расте најдебелотo дрво во Македонија.
Јавор џин кој шест века го плете животот во Теово.
Последните мерења покажуваат дека дебелината на древниот јавор изнесува 10-ина метри, а висок е околу 30 до 40 метри, а летно време неговите сенки го разладуваат центарот на селото.
Според одредени архолошки испитувања, Теово било населено уште од византискиот период. Потврда за тоа се многуте надгробни споменици и гробови расфрлани во и околу селото. Теово, како што тврдат мештаните, порано се наоѓало на неколку километри подалеку од местото каде што е сега. Тогаш, додека мажите работеле по нивите, во селото доаѓале зулумџии, правеле неред и сакале да им ги грабнат жените на теовци. За да се одбранат од насилниците и да си ги спасат жените, мештаните се договориле да го напуштат селото. Така и се случило. Дел од нив избегале кон Куманово, други засолниште нашле во врбите покрај реката каде што сега се наоѓа селото, а трети заминале кон Грција.
Она на што посебно се горди теовци е јаворот сред село кои тие неколку векови наназад љубоморно го чуваат и негуваат, потоа старата црква "Свети Атанас" и новоизградениот манастир "Свети Архангел Михаил".
Се претпоставува дека јаворот е стар околу пет или шест века. Никој точно не знае кој го насадил јаворот. Но, според кажувањата на мештаните, најверојатно, него го засадил некој турските бег кој го донел од Грција. Турците знаеле дека јаворите се вековни растенија и го засадиле како симбол на вековната турска империја. Од млада фиданка, од година во година, дрвото израснало во вистински џин.
Последните мерења покажуваат дека дебелината на јаворот изнесува 10-ина метри, а висок е околу 30 до 40 метри. Јаворот за жителите на Теово преставува центар на сите случувања. Под него, на местото на некогашниот бунар, сега се наоѓа фонтана. Местото под јаворот целото е поплочено и оградено. Навечер него го осветлуваат неколку електрични светилки.
Преку денот јаворот е сврталиште за постарите и игралиште за децата. Навечер, пак, кога ќе се спуштел мракот, под јаворот се собирале младите. Таму паѓале и првите бакнежи и се раѓала љубовта меѓу младите. Тука за време на селските слави и собири се играло орото и се пеела македонската песна.
Јаворот буди носталгија кај иселените теовци. Присетувајќи се на убавите спомени под јаворот, тие одново се враќаат на напуштените огништа. Некои ги поправаат старите куќи, а некои градат нови.
Веднаш под јаворот се наоѓа и црквата "Свети Атанас". Според фрсекописот, таа е стара околу три века. Неколку метри подалеку се наоѓа и осовното училиште. Порано во училиштето учеле над стотина ученици од прво до осмо одделение. Сега има само 12-ина ученици. Првачиња веќе нема. За неколку години, во училиштето, најверојатно, нема да има кој да учи. Под јаворот е и селската амбуланта. Лекар нема, а за старите и болните теовци се грижи само медицинската сестра Вера. Таа за нив е најхуманата сестра во државава. Не знае за ноќ и ден. Кога и да ја викнат, таа е тука. Некогаш се случувало, пеш, ноќе, да дојде да им помогне на болните, и потоа пак да си се врати дома. "Немаме зборови да ја опишеме нејзината хуманост", велат жителите кои ја почувствувале грижата на сестра Вера чиишто корени потекнуваат од ова село.
Над селото, пак, се наоѓа манастиорот "Свети Архангел Михаил" што Турците пред 400 години го запалиле до темел. На остатоците и темелите од стариот манастир сега е изграден нов манастир, благодарение на упорноста и желбата на прота Стојко Ристовски од Вардарската епархија.
За изградбата на овој манастир, како што раскажуваат некои од мештаните, врзан е и еден несекојдневен настан. Точно пред триесетина години, некоја видовита жена по име Веса се обидела да почне со градењето на манастирот. По нејзино кажување, биле откопани неколку темели од стариот манастир. Подоцна, кога на старите темели почнала градбата на мансатирот, тој бил урнат од полицијата која не ја дозволувала изградбата на манастирот. Притоа Веса ги предупредила да не го прават тоа, бидејќи доколку го урнат, тука ќе се пролее многу крв. Но нејзиното предупредување никој не го сфатил сериозно. Наредниот ден таму се случила вистинска несреќа. Возот што сообраќал на релацијата Битола - Скопје излетал од шините и неколку вагони се превртеле. На шините останале само последните два вагона во кои имало невеста. Тогаш едно лице загинало, а многумина биле повредени. "Но во несреќата имаше и среќа. Малку фалеше возот да слета во бездната која се наоѓа само на десетина метри подалеку од манастирот. Тогаш, најверојатно, никој немаше да ја преживее несреќата", се присетуваат теовци на овој немил настан, сврзан со градењето на манастирот "Свети Архангел Михаил" .

ГАТАНКИ - MACEDONIAN RIDDLES

Најдрагоцените обележја на македонската нација, името и јазикот секогаш треба да се гледаат како нешто во кое секој Македонец треба да инвестира. Тие се нешто најсвето и највредно, нешто за кое нашите претци животот го дале и го зачувале и кога им беше најтешко. Не е доволно само да го поседуваш богаството , уште поважно е да се негува, и зачува за наредните генерации. Без јазик сме никој и ништо и како што вели Крсте П. Мисирков ‘ Милоста кон родниот јазик е наш долг и наше право.Ние сме должни да го милуваме нашиот јазик, зошто е наш, исто како што е наша татковината. Еден народ што го изгубил својот јазик, личи на човек кој го изгубил патот и не знае ни каде оди, ни кој е! Гатанките се дел од македонското богато народно творештво. Кога нашиот народ немал услови да печати книги на свој јазик, и кога морале да зборуваат на јазик наметнат од окупаторите, поробувачите, ги создале гатанките како еден вид разонода но и натпревар на итрост. Самиот збор гатанка значи гледање во минатото, претскажување на иднината, откривање на нешто непознато. Проверете го вашето знаење и вие со следниве гатанки:

Пуштен Петко, сегде свраќа, но никогаш дома не се враќа - Глас
Ти го гледаш со два жара, тој со сонце што те шара. ден
На два извора бистри, сјајни, две пијавици, ко две тајни. Веѓи
На падобран личи, падобран не е, под него стоиме дожд кога лее. Чадор
Тешка глава со рогови, јаде сено од стогови. Вол
Дрвена е, слепа е, глува е, но знае љубоморно тајни да чува. Клупа

Куќа и е водата, живот и е – слободата. Риба
Долго тело, тенка става, во стеблото јарбол права. Трска
Платно пере, рѓа мие, безбојна е, и се пие. Вода
Ти го тепаш од две страни, тој на веселба те кани. Тапан
Живолинка, ѓаволинка, низ простори шетка, во летните вечери со фенерче светка.
Светулка
Нема ранец, ниту пушка, а ловец е, траги душка. Ловечко куче
И снег кога снежи, и ветер кога дува, тој куќата и децата верно ни ги чува. Куче
Ко рипки се гонат, по покриви ѕвонат, по патишта лазат, по полиња газат - Дождовни капки
На сина полјанка, светулки се ројат. Ѕвезди
Песот црвен, овците бели. Јазик и заби
На главата брада, на телото опашка. Праз

Има глава црвена, тело, снага дрвена, во кутија домува, за пожари сонува
ќибрит

Сам од место не се дели, со два зрака, време мери. Часовник
Гола е и во лето и во зима, струја пие, вжарен поглед има. Светилка (ламба)
Од земјата не се двои, се на исто место стои, во неа се јаде, пие, се одмара и се спие. Куќа
26. Две тркала има, и две рачки коси, ако го јавнеш на грб, како коњ те носи.
велосипед
Како пес е црвен, насит нема, со јазикот сешто зема. Пожар
Спојува две страни, зближува два света, на него се стои, по него се шета. Мост
Во земјата врие, ждрига, над земјата оган фрла. Вулкан
Нема куќа, нема стан, погласен е и од бран. ветер

Гордана Димовска

ДЕДО ЈАКОВАТА ЧЕШМА

Поради големиот интерес кај голем број од читателите за легендите, еве уште една мошне интересна легенда за чешмата на Дедо Јаков
Овој настан се смета дека се случил некаде околу 1875 година. Во ова време живеел дедото Јако во селото Калањево – неготинско. Тој имал четири сина како што народот ги нарекувал – челад во тајфата, радост во куќата. Главно се прехранувал од неколку нивички кои ги обработувал со синовите. Имале и неколку овци. Па така го тркалале некако животот, крпен-трпен.
.Се било во ред се додека во селото не навлегле арамиски дружини од Арнаути, Турци кои крстосувале низ блиските планини.

Еден од синовите, Фило, бил убаво и стројно момче. Тој најмногу се грижел за овците и често го пасел своето стадо кај местото наречено Габер – Кејна и Вешеглав. Еден ден нему му се смачило па решил да се затскрие под некои сенки и да се одмори убаво. Зел да руча и веднаш потоа отишол до блискиот извор да се напие вода. Токму во тој момент дошле арамии вооружени со пушки и пукале во него. Фило бил смртно погоден и се струполил покрај изворот.
Стадото со неговите овци го растерале по ридот и небаре в земја пропаднале,ниедна не останала Еден селанец кој жнеел спроти ридот, со слушнал пукањето. Видел како каделка чад се дигнала од куршумите некаде кај месноста Габер-Кајна. Не го трпела кожа. Се искачил на ридот да види што се случило. Ги видел арамиите како забрзано преку ридот го префрлуваат стадото. Фило го немало со нив. Се присетил дека не ќе било на арно и дека овчарот го имаат убиено. Дотрчал во селото абер да стори, да им јави на селаните што видел. Се им раскажал што видел, како било и што било. Веднаш неколку мина вредни мажи зеле два вола и ги прегнале во дрвената кола. Се упатиле кон местото каде секогаш Фило ги пасел своите овци. Го пронашле убиен крај изворот. А нешто понастрана од него и кучето убиено. Искршиле гранки од дабјето и го покриле трупот, го качиле на воловската кола и молчејќи тажни се вратиле во селото. Како што доближувале дома, така посилно се слушале тажачки. Неговата мајка со силен глас плачела и редела – Фило чедо , фиданка откината, кој ќе ни тера милно стадо, кој ќе ни паси руди јагниња.
Сите во селото го исплакале, го истажиле како што било редот и обичајот. Дедото Јако никако не можел да го преболи синот. Тој живеел уште многу години потоа ама срцето му се гламјосало од жал за син му. Од тој ден, не видел бело видело. Решил да изгради чешма во спомен на Фило, крај селскиот пат. И ден денес постои чешмата и е наречена Дедо – Јаковата чешма.
Извор: Судбини и населби – легенди, Неготино 1981 – Киро Андонов.

ЛЕГЕНДА ЗА МАРИОВО

Познато е дека постојат многу легенди за потеклото на името Мариово. Според една од нив се вели дека името Мариово е добиено по некоја убавица Марија. Таа се согласила да живее во турскиот харем но под услов бегот да не врши исламизирање, потурчување на населението од тој крај. Па така и турскиот бег и дал ветување дека ќе го испочитува нејзиното барање и селаните се спасиле од натамошно потурчување и градење на џамии. Во чест на убавата Марија, оваа област го добила името Мариово.
Другата легенда вели дека името Мариово доаѓа од верувањето дека пред многу векови таму постоело море за што сведоци се многубројните карпи во облик на школки.
Мариовскиот крај плени со својата едноставност, но преубава природа. Мариово е област која крие безброј тајни, легенди, културна оставнина. Таму е и родното место на една од најголемите македонски народни хероини – Калеш Анѓа. Во Мариово може да се најде и најубавата македонска народна носија, најубавите македонски народни песни, митови и преданија. Интересно е тоа што невестинската мариовска носија тежи дури и 48 килограми.
Кога се зборува за природната реткост, постои една друга легенда, за која се вели дека е најинтересна и највпечатлива а ја нема во записите за македонското културно богатство. Тоа е “Легендата за тревата што бега”.
Во неа се зборува за волшебниот напиток кој често во приказните му дава сила на јунаците за да им помогне во искушенијата и премрежјата на личната иницијација. Растението според Мариовци го добило името по карактеристиката да може да го скинат само одбрани луѓе. Од тревата што бега, која за неупатените изгледа сосема обично, се правеле амајлии кои ги заштитувале луѓето од зло. Нив ги носеле војниците, низ сите војни кои го зафатиле Мариово а многу од нив ја избегнале смртта благодарејќи на волшбеното растение.
Според народното мислење, мариовците се досетливи луѓе, силни и инаетливи борци против
неправдата. За овој факт потврдуваат безбројните приказни низ историјата. Во легендата за Калеш Анѓа, овековечена во истоимениот роман на Стале Попов. Куќата од каде што потекнува најубавата и надалеку позната мома од селото се уште гордо стои на оригиналните темели во Старавина. Според преданието, преубавата Анѓа, несакајќи да се потурчи, била грабната и однесена кај турскиот бег во Прилеп. Жителите на мариовските села биле разгневени од овој настан па решиле да ја земат правдата во свои раце. Отишле и успеале да ја вратат Калеш Анѓа дома. Потоа се сокриле во тврдината Пешта која и денес се заѕира од селото, во која живееле под опсада цели десет години, се додека една баба не ги предала на Турците.
Според оваа легенда, Анѓа завршила во Истанбул. Таму таа го сретнала својот брат близнак Анѓеле, го препознала по белегот на ногата и тој ја вратил назад во селото. Денес куќата во која живеела Калеш Анѓа се уште постои и е дел од зафатот на домашните и на странските залагачи за репарирање на културните споменици на Мариово.
А кога се зборува за мудроста и истрајноста на мариовци, не може да не се спомене еден од највпечатливите ликови, мудриот Итар Пејо. Постојат преданија кои потекнуваат од неговото време и според кои се смета дека Пејо живеел во селото Градешница. Тој е човекот кој го збогати македонското културно наследство со своите итроштини и мудрости на кои никој не останал рамнодушен. И ден денес се со задоволство читани и барани. Стале Попов уште од мал дете се воодушевувал на народните раскажувања, од остроумноста, трпеливоста, смислата за хумор кај македонскиот народ. Со својата издржливост, работливост, досетливост, богатството од народни песни, приказни, гатанки, ги победувал тешкотиите низ годините на ропства и страдања. Иако претставува синоним за мудрост во мариовскиот крај нема иницирана акција за изградба на негов споменик кој би бил атракција за туристите. Се што е вредно треба да се истакне, треба да се памети и да трае вечно во меморијата на генерациите кои доаѓаат.
Со сите свои убавини, познати ликови од минатото, симбол на непокорот, Мариово би можело да прерасне во музеј во кого би се изложиле и голем број стари, вредни записипредмети од античко време,шлемови, катарки за вода останати од Првата светска војна. Исто така значаен е регионот и по тоа што низ него врвел и римскиот пат Виа Игнација.
Во Мариово има и прекрасни цркви и манастири. Само во Градешница има девет а за најстара се смета црквата Св Димитрија која потекнува од 14 век. Во Старавина постои и црква со необично име – Магарешка црква. Неа ја граделе Бугари, но бидејќи населението не ги поддржувало во градењето, црквата останала недовршена и постанала засолниште за селските магариња по што и го добила името магарешка црква.

АЈДУТСТВОТО ВО МАКЕДОНИЈА

За време на турското владеење во Македонија, животот бил неподнослив.Со текот на времето социјалните, верските разлики меѓу народот и завојувачите станувале се поголеми. Тоа било причина и за појава на разни форми на отпор. Се спротивставувале на исламизирањето кое заземало се поголем замав.Ги давале своите животи но не дозволувале да бидат потурчени. Таков пример е горењето на Ѓорѓи Кратовец во 1515 година на плоштадот во Софија, а потоа била погубена и Злата Мегленска. Kако што е познато Злата Мегленска била грабната од еден Турчин и се обидувал да ја потурчи но таа пружала отпор и му рекла “Јас верувам во Христа и нему му се поклонувам и само Него Го знам како мој младоженец. Од Него никогаш нема да се откажам дури и ако ме ставите на илјада маки или ако ме исечете на ситни парчиња.
Увидувајќи дека не може да ја убеди да се потурчи и да стане негова жена, ја пратиле в затвор каде била сурово тепана и мачена. На крајот била обесена, а телото ѝ било исечено на парчиња.
Многу убави и млади Македонки како Света Злата Мегленска биле објект на притисок за исламизирање и женење со турци.
Даночниот систем исто им задавал дополнителни маки. Па за да го избегнат плаќањето на данок, селаните ги напуштале селата во време кога требало да платат.
Посебно тежок бил и данокот во крв. Најмладите, здрави и убави деца биле одведувани насила а за да го спречат тоа, некои им тетовирале крст на челото на детето или ги женеле предвреме бидејќи властите во таков случај не ги земале.
За првпат почнале да крваат буни во 1564 година. Започнале во планинските краишта на Мариово а потоа се пришириле и на планинските краишта во Прилепско.Најстариот податок за појавата на ајдути во Македонија датира од 1502 година. Во една султанска заповед од тоа време се спменува дека штипскиот кадија фатил 6 ајдути и ги казнил со смрт. Ајдутите се организирале во дружини од 20-30 луѓе за подоцна да се зголемат и до 300. Имали и ајдути кои не биле во дружини туку дејствувале индивудално. На чело на секоја дружина имало војвода. Војводата бил избран од дружината а обично било избирано лице кое има најголемо искуство или било најдолго време ајдут.
Во историјата се споменуваат следните истакнати ајдути: Нико од село Ново Село (Берско), кој бил убиен на 29 мај 1627 година, Михо Трпко од с. Лесково (Леринско) наречен ‘Петре Војвода‘, кој во јануари 1634 година бил осуден и испратен за веслач на турските галии, Петре Дундар од с. Беранци (Битолско), кој имал дружина од 30 лица. Тој бил ликвидиран во јануари 1635 година. За најпознат војвода во тоа време бил Лошан, од с. Магарево , Битолско, а бил ликвидиран во солунскиот затвор во 1644. Значаен војвода бил и Константин од с. Сопотница, Битолско, наречен Чавдар Војвода. Војводите секогаш се облеквале убаво, со облека од чоја, накитени со токи , каиши и ракувале со најубавото оружје. Војводите се грижеле да потребите на дружаната, за прехраната, за оружјето, муниција. Исто така се грижеле за семејствата на своите другари, за ранетите ајдути. Па спрема тоа, војводите се одликувале и со храброст, преданост и праведност кон дружината. Ако војводата се покажел неспособен да ја води дружината, го сменувале. Помошниците на војводите ги нарекувале бајрактари кои го носеле и чувале бајракот.Бајракот бил многу важен симбол за појавата, постоењето на војска или нешто блиско до војската. Познат бајрактар бил Тане Митан од Битола. Неговата чета извршила напад на безистенот во Битола. За својата долгогодишна дејност, Тане бил осуден на смрт и погубен во 1651 година.
Ајдутските дружини се собирале околу Ѓурѓовден а се растурале околу Митровден. Штом ќе се кренел снегот и шумата ќе зазеленела, се јавувале ајдути.
Ајдути најчесто станувале селаните, сточари, аргати, чифчии, овчари а некогаш и попови и калуѓери кои биле духовни водачи на дружината. Но честа бил и појавата на жени – ајдути. Најстар податок за жена – ајдут е од 1636 година . тоа била Кира, сестра на еден познат ајдут од Цапари, Битолско.
За ајдутите забележал податоци во своите записи и турскиот патописец Евлија Челебија.тој во 1661 година посетил еден ајдутски логор во Македонија и запишал дека логорот бил во густа шума и за да се дојде до него, се поминувало низ многубројни стражи. Кога дошол во логорот тој видел шатори и селски коли . Заедно со ајдутите тука било собрано и околното население, жени, деца, старци. Таму видел и луѓе кои шиеле облека, луѓе кои готвеле храна, а ковачите ковале оружје.
Ајдутите биле закрила на народот. Тие го штителе од преголемата експлоатација, од зулумите на поединци и од турските власти.Селаните биле силно привразани за ајдутите па често и гинеле во нивна одбрана. Болни и ранети ајдути секогаш наоѓале прибежиште во манастирите каде калуѓерите ги лекувале и им давале храна.
Во акциите што ги преземале ајдутите, убивале господари на поседите, ппалеле чифлизи, амбари на спахиите, ја палеле жетвата, им ги кршеле орудијата за работа, ги пресретнувале собирачите на даноци, и ги ограбувале. Поголемите ајдутски дружини дури напаѓале и во градовите. Неколку пати тие влегле во Битола, Лерин, Охрид и Ресен. Двапати го ограбиле битолскиот безистен и однеле скапоцена стока. Нивниот придонес бил огромен за да се спречи производството на феудалните поседи. Наспроти тоа, турските власти преземале енергични мерки да се справат со ајдутството. За таа цел тие пак гисечеле шумите покрај патиштата, граделе кули и тврдини со воена посада, обично јаничари. Во 1636 била подигната Крива Паланка токму за таа цел. Ги палеле селата кои биле наклонети кон ајдутите, а фатените ајдути ги набивале на колец, ги дереле живи, им ги сечеле главите или ги испраќале на повеќегодишна робија.
И покрај овие мерки преземани од страна на турските власти, нашиот народ продолжил со организирање на дружни. Ајдуството никој не успеал да го уништи. Тие го подигале духот на отпор кај народните маси. Во сите буни и востанија ајдутите го составувале јадрото на вооружениот и побунет народ. Тие не биле против турскиот народ туку против турските феудалци и властодршци кои го експлоатирале и мачеле македонскиот народ.
И ден денес постојат голем број на сведоштва за нивната огромна заслуга и улога во македонската историја и се опеани во македонските народни песни.
Гордана Димовска

Photo image by: Petar Luka

УСПЕШНА ПРИКАЗНА НА МИГРАНТ ОД МАКЕДОНИЈА

Australian Macedonian newspaper "Today"

Македонски градоначалник во австралиската општина Витлси

Минатата среда на 7-ми декември, во Општина Витлси се избираше нов градоначалник. Како што прогнозиравме во претходниот број на весникот, Стеван Козмевски ја доби довербата и стана градоначалник на Општината за нареднава година. Истата вечер таму ги сретнавме и Македонскиот Комитет за човекови права, Џејсон Камбовски и Васко Настевски, потоа Сашо Начковски долгогодишен акивист во Лабуристичката партија, Јанко Калинчев од Здружението на децата бегалци и други. Од деветте општински претставнци што беа присутни пет го дадоа гласот за Стеван Козмевски, додека четири гласа доби Крис Павлидис Номинациите беа поднесени по пет минути пауза бидејќи во првата можност за номинација немаше предложено кандидат. Со вториот почеток беше предложен Стивен Козмевски од страна на Рекс Грифин кој беше претходен градоначалник за минатава година. Додека Џон Фрај веданш го номинира Крис Павлидис, како противкандидат. При гласањето, кога Стефан ги доби петте гласа, што е мнозинство, стана јасно дека ќе следува формално довршување на постапката за бтората номинација на Павлидис, која доби четири гласа. Со ова во нареднава година, до 27 октомври 2012 година градоначалник на општината ќе биде нашиот Стеван Козмевски. Во својот краток говор тој се обврза за обезбедување на првокласни сервиси во Општината, која е една од најбрзо растечките во Австралија. Се планира населението во Витлси да се зголеми од сегашните 170 илјади на 250 000 жители до 2012 година. Општината Витлси ги опфаќа мелбурншките населби Томастаун, Лало, Епинг, Мил Парк, Бандура, Саут Моранг и приградските места Мернда, Донибрук, Вудсток Бевериџ, Дорин, Витлси, Хумвејл.
Како што нагласив, во Витлси живеат над 170.000 жители и има годишен буџет од преку 123.8 милиони долари.
Очекуваме Козмевски во својот мандат да биде успешен и за сите нас е гордост што имаме човек кој пристигнал од Македонија и успеал да се афирмира во австралиското општество. Покрај Козмевски во овој момент градоначалник од македонско потекло е и Бил Саравиновски од Рокдаел. Се очекува општината Бримбанк повторно да ја добие својаа можност да создаде општинска управа на наредните општински избори во кои се надеваме дека Трајче Атанасовски или некој друг претставник од заедницаа да се избори за место во самиот врв на општинската администрација. Ние, се разбира ќе ги следиме успесите на сите Македонци во Австралија.
Во оваа општина се наоѓаат две македонски црковни општини: Св Ѓорѓи од Епинг и Св.Петка од Мил Парк. Тука се фудбалскиот клуб Лајлор Слога, КУД Светлост и КУД Танец. Овде имаме единствено основно училиште на македонски јазик во кое се изучува македонски во нормалната настава, паралелно со англискот во Лајлор Прајмари Скул и птоа во средното училиште во Лајлор Норт Секондари и во Епинг Норт КОлеџ. Во оваа општина е и весников што го читате Today/Денес, Битолскиот клуб и многу други организации. Затоа имаме право и да очекуваме нашиот глас да се слуша погласно. Малкумина знаат дека и мери Лалиос која беше два пати градоначалничка на Општината во 2009 и 2010 година, има македонско потекло (од нејзините родители, кои се родени во Грција). Таа е и една од клучните советници која со својот глас го овозможи прекинот на превласта на страната што ја протежираше Крис Павлидис.

Кој е Козмевски?

Козмевски со своите родители стигнал во Австралија на седумгодишна возраст во далечната 1965 година на бродот Галилео. Неговиот татко Атанас е по потекло од Средно Егри а неговата мајка Кристина е од Присојани. Двете места се од битолската околија. Кога пристигнал во Австралија, Стеван живеел со фамилијата во Ричмонд а се преселил во Томастон во 1969 година. Има две деца: Елизабет (24) и Дејвид (20). Првпат е избран а општински претставник пред 14 години, во 1997 година.

Igor Pavlovski

Australian Macedonian newspaper
Thomastown
Australia

ЛЕГЕНДА ЗА БЕЛА ИЦА И АЛЕКСАНДАР МАКЕДОНСКИ

Автор: Ванѓелко Лозановски

Момчиња храбри, мудри и умни доаѓаа дури и од најоддалечените места на Македонија, со надеж да се сретнат со Бела Ица, да ја посакаат и да ја земат за свој животен сопатник. Но за жал како доаѓаа, така се враќаа со тага и бол по убавицата – самовила. Некои ја имале таа среќа барем да ја видат оддалеку и со тоа да бидат задоволни и среќни. И со длабок занес да зборуваат за таа магична средба.
Бела Ица не беше прикажана само со својата убавина, туку и со нејзината храброст, мудрост и снаодливост. Ретко излегуваше од нивниот имот, а уште поретко се мешаше сред народот. Имаше чудесни желби и копнежи, поинакви од другите, сакаше да шета само по планината, да ги совладува височините и карпите, да трча по падините. Најголема желба имала да јава на нивниот бел коњ. Кога ќе загосподареше ваков копнеж во нејзината душа, се облекуваше во машки алишта, носеше сабја и како комита на белиот коњ јуришаше по планината. И птиците пееја за нејзината убавина, бистрина и храброст.
Еден убав сончев ден Бела Ица се облече во сопствената најубава облека, долго време ја дотеруваше нејзината кадрава, долга коса, која се спушташе по нејзината витка снага и беше вистинска богиња – убавица. Понесена со чудесен занес со бардињата в раце се спушти по каменливиот рид кај изворот. Само што го наполни првото барде, кај изворот пристигна коњаница од царски луѓе. Бела Ица најпрво се збуни, но набрзо се смири и го наполни и другото барде. Царските луѓе изморени и испотени седнаа по карпите околу неа. Кога се исправи ги стаписа со нејзината убавина. Веднаш го препозна нивниот водач кој од другите се разликуваше по поблеката и убавината. Сосема смирено како газела му пријде со сребрен насмев по нејзиното румено лице;
- Вие сте уморени и жедни. Напијте се непознат делијо! Сите онемеа и збунето гледаа кон планинската убавица.
- Ви благодарам храбра и мудра девојко! Јас сум вашиот цар!
- Александар Македонски! – дополни возбудената Бела Ица. Да ви се многу години честити цару!
Да си ми жива божице на убавината. Ти си дарувана за мојот царски двор, да бидеш моја или да избереш еден од моите дворјани. Ти не си за да живееш во овие планини.
- Јас сум среќна што сум родена во овие предели. И вечно би останала овде, но ако е ваша царска желба да живеам во вашиот двор, јас би се покорила на вашата заповед, честити цару! Се поклони и му ја бакна десната рака. – Вашата желба треба да ја слушне татко ми. Тој никогаш не е против моите желби.
- Во право си мудрице-девојко убавице. Ќе дојдам дома со моите најблиски. Но за тоа треба да помине малку време, јас сум тргнат на далечен пат. А кога ќе се вратам, ќе ја позлатам твојата рака, ќе те земам во дворот за мене или за друг дворјанин. Сакам да си секогаш во моја близина.
- Како ќе посакате честити цару, нека биде по ваша милост, јас сум млада, имам време за чекање.
- Моите зборови се закон за мене и не ги повлекувам. Тоа што го ветив ќе го исполнам. По овие зборови, царот Александар Македонски се поздрави со Бела Ица и со својата дружина јурнаа по патот.
Бела Ица ги зеде бардињата, полета по ридот, се искаќи на карпите од каде долго гледаше во царските луѓе, кои брзаа со своите коњи по патот кој се извиваше крај реката.

За оваа средба Бела Ица и кажа само на мајка и и на никој друг. Легнуваше и стануваше со спомените од таа средба, веруваше на царските зборови, затоа одби стотина, стотини младинци кои ја бараа за невеста. И Бела Ица стрпливо чекаше. Настанот постепено се бришеше од нејзиното лице, имаше лошо претчувство и една вечер во длабоката ноќ почука некој странец на вратите. Тоа беше царски човек кој и даде злато на Бела ица. И го соопшти најтрагичното дека царот Александар македонски починал во далечините, но испратил порака за Бела ица, пари и понуда да оди во царскиот двор. Таа се ожалости, не сакаше ни едно, ни друго. Посака само да остане во родниот крај. Царскиот човек и ги остави парите и замина.
Следуваа долги и непреспани ноќи за Бела Ица. Еден ден одлучи со парите на местото од каде што го гледаше саканиот цар да подигне црква на карпите и височината од каде се открива патот и црквата да ја посвети на Александар Македонски. Тоа и го сторила. Од останатите пари Бела Ица им подигна куќи на тие што ја граделе црквата. Така почнало да се оснива селото. Селаните во нејзина чест по нејзината смрт ова село го именувале со нејзиното име Бела Ица, а подоцна од тоа Белаица. Црквата Александрија многу настрадала за време на турската наезда, но повторно била обновена, но за жал од разбојнци пак разрушена и ограбена. И денес постои на истото место црквиче кое го носи името Александрија и секоја година во него се слави славата Александрија на 26 мај. Оваа слава е летна слава за целото село.
Ова предание и денес Беличани го чуваат како скап завет и го пренесуваат од колено на колено.

Целосната легенда е во книгата Љубовната одисеја на Александар Македонски и Бела Ица од авторите Ванѓелко Лозаноски и Гордана Димовска

Photo image by Petar Luka

Thank you

Д-р Игор Јанев со правен лек за името

Зошто и како дојде до БЈРМ?
Дискриминација на Македонија-
Принудена да преговара за сопственото име и трпи штета-
Дали треба да се преговара?
Правно решение за укинување на ФИРОМ!
‘ Целиот процес треба да се прекине и да се бара советодавно мислење од Генералното собрание на ОН, дали преговорите и референцата ФИРОМ се легални‘
Се работи за тоа што Македонија при приемот побарала да се прими под Р. Македонија меѓутоа ОН се оглушил од таквото барање и постави Резолуција со ФИРОМ, внатре, (БЈРМ) и со тоа покажува дека не постоела можност таа да биде примена без таква референца, и со имплицитна обврска да се преговара со другата држава за сопственото име. Порано беше преседан во 1948 година, на 28 мај, кога судот донесе советодавно мислење според кое не смее да се поставуваат ниту смее да се гласа за дополнителни услови надвор од тие општи услови предвидени од членот 4 од повелбата на ОН .
Тие општи услови се однесуваат на мир, подготвеност и капацитет за членството, и имаат многу општ карактер. исто така тие се од посебен карактер и не смее да се придодаваат , а ако се даваат и се гласа за нив, такви услови се нелегални и креираат пречекорување на овластувањата од ОН . Во македонскиот случај тие два услови што се направени, да се носи референцата БЈРМ и да преговара со другата држава за сопственото име, временски траат по чин на приемот, а не постои условен прием , не постои условно членство во ОН, постои само полноправно придружно посматрачко членство. Значи овие се дополнителни два услови во однос на предвидени од членот 4 од повелбата на ОН.
Очигледно овде, понатаму, се работи и за бесконечни услови кои бесконечно траат во време.
Со тие две обврски повеќе, со тие нелегални услови, се креирани и две обврски повеќе , а со тоа е повреден и членот 2 од Повелбата. Со сите тие прекршувања значи Македонија е дискриминирана во членството и одма се поставува прашање што Македонија може да направи.
Заради еден таков процедурален пропуст при приемот, ние сме принудени да преговараме со друга држава и да ги трпиме сите штети кои произлегуваат од тој процес. И сега за да се исправи една таква грешка направена од ОН која ја плаќаме со тие преговори и гњаважи во ОН, сега мора да од Генералното собрание побараме поставување прашање до МСП дали тие услови се во согласност со повелбата на ОН, односно дали тие специфични услови за референцата, и обврска да се преговара се дополнителни услови (и со тоа се нелегални). И така поставено прашање од Генералното собрание тогаш оди во Меѓународиот суд за правда, и таму треба да се каже во судот врз база на судското мислење , 1948 дека таквите услови се значи ‘ res judicata‘ (пресудена работа) односно не се легални, и потоа да прати овој став во форма на одговор до генералното собрание.
Потоа генералното собрание, треба таа нелегална референца да ја укини и да го воведе уставното име во ОН , Република Македонија, бидекји со мислењето суд признава дека постои самоопределување на сопствен правен идентитет. А правен идентитет е името во меѓународно-правна комуникација . И кога постои право на самоопределување на сопствен правен идентитет афирмиран во суд, генералното собрание со истата резолуција ќе донесе одлука да повеќе не смее да се користи нелегалната референца ФИРОМ, туку уставното име Република Македонија. Кога тоа ќе се направи, сите други органи на ОН ќе почнат да го користат уставното име Република Македонија, а потоа и организации во системот на ОН. И со тоа конечно по судската постапка ќе се заврши целата процедура околу воспоставување уставното име Република Македонија во ОН.
Јасно е дека не треба да се преговара. Привремената спогодба е направена така како што е направена, во заблуда. Македонија може да каже дека е во тој момент 1995 , како и впрочем 1993, беше во заблуда, кога се склучи таа спогодба. Кога ке почне постапка за милњето, ако на Грците не им пречи, ние и понатаму можи да преговараме неврзано за оваа судска процедура. Не бараме ние ништо освен процедурално разјаснување, т.е. тоа го бара генералното собрание на ОН од Меѓународниот суд на правдата. Ние не водиме никаква правна процедура против Грција (односот е мегу ОН и РМ). Или да кажеме таква една процедура водат ОН за да се расчисти дали со таа дискриминација се прекршени членски права, и внатрешен поредок на организацијата.
Затоа што сите држави во ОН имаат обврска да го чуваат правниот поредок на организацијата на ОН, имаат обврска за делување. Кога на една земја членка драстично се намалени права и е дискриминарана го доведува до прашање и системот на претставување во ОН регулиран со клучни правни норми на организацијата, тогаш нормално се поставува прашање на кој начин таа треба да го заштити тој својот правен поредок.
Тука воопшто нема да има дилема дека такво нешто може да се прави, и да настават со преговорите со Грција. Ние може да наставиме да преговараме а генеаралното собрание по наша инцијатива нека постави прашање до МСП, а ако се е во ред, ако ништо не е прекршено , ако претходното правно прашање во врска со дополнителни услови , се процени дека не се дополнителни, тогаш ние немаме ништо против преговорите. Меѓутоа, ако судот искаже дека такви дополнителни услови се нелегални , дека преговорите се нелегелни , тогаш ние можеме и веднаш да престанеме со преговорите. Генералното собрание ако се прифати такво поволно мислење , ке значи дека не мора понатаму воопшто да преговараме со Грција. Такви разговори постануваат беспредметни Доколку ништо не се преземе, и доколку и натаму РМ ги води тие преговори, држава ќе остане во една голема изолација , голем број години, или ако тоа не е случај, ќе биде во ситуација на капитулација и по грчка желба ке си го промени името. Грците сега поставуваат се нови и нови услови, и барања, и на крај ќе ја донесат Македонија до едно понижувачко ниво, каде ќе мора да се понижи и признае пред целиот свет дека сите овие години грешела, дека сите овие години Грците биле во право, и тоа ќе биде едно максимално понижување. И кога Гркот знае дека ние немаме никаква акција, тој може било како да те уценува, гњави, поставува услови и на крајот да наметне услови што ќе бидат по нивен каприц, и желба да направат што поголема беља.
Значи, ако Македонија сака да се извлече, таа мора гордо да настапува, ако не оди во тој правец, тогаш треба да го прифати пораз.бидејки добиваме име во ОН. И во таа смисла, значи та опозиција несвесно оди во полза на Грција. Грција врши притисок, и смета дека тука нема никакво решение, дека Македонија поради сопствените слабости ќе мора да прифати какво било решение, и нормално не им се брза. Македонија исто така не сака тоа да го реши,туку и таа купува време, меѓутоа, сетоа тоа заедно оди во полза на Грција и тоа Грците го знаат.

СКРИЕНОТО БОГАТСТВО - МАКЕДОНИЈА

1.Со името Македонија се гордеат три континенти, и затоа Македонија е наречена земја излеана од злато. Името Македонија односно Македон се сретнува на три континенти. Африка, Азија и Европа. Сите тие имаат свои објаснувања за настанувањето на името. Европската митологија смета дека името е настанато од синот на Зевс и Тиа кој се викал Македон. Зевс му го подарил и доверил најчувствителното и најважното подрачје на светот – оската во која се допираат трите Континенти...му ја доверил Македонија..

2. Највисоката планина во Македонија е Кораб, висока 2.764 метри. Кораб претставува планинско -венечен лак , со правец на протегање од југ кон север. Кораб е планина со најубав планински рељеф.

3. Легендата кажува дека во Охрид има 365 цркви кои датираат уште од 4-тиот век.

4. Дали знаете кој е првиот македонски олимпиец? Тоа е Кузман Сотировски- фудбалски репрезентативец, кој настапил на Олимписките игри во Амстердам на 29 мај, 1928 година во дресот на Југославија Играле против Португалија со резултат 1спрема 2 при што Југославија отпаднала од понатамошни натпревари.

Кузман бил роден во село Стенче , Тетовско, имал тројца браќа и во 1913 година заминале на печалба во Белград. Таму отвориле фурни и никогаш не се вратиле во селото.Еден од браќата уште во 1928 година му донесол на Кузман топка купена во Букурешт и тоа била прва топка во селото Стенче. Кузман е учесник и во катастрофалниот пораз на Југославија од Чехословачка во Прага 1-7.

5. За животот и страдањата на македонскиот народ за време на турското владеење на Балканот, голем интерес пројавиле голем број странски филмски компании. Така во 1903 година, филмската компанија Браќа Пате од Франција го снимила филмот со потресен наслов Колежите во Македонија. Овој филм иако траел само две минути, оставил силен впечаток кај населението, прикажувајќи ја реалната слика во земјата. Во него биле прикажани насилствата врз македонското население од страна на отоманската војска и полиција. Многу филмови се направени на тлото на Македонија посебно во периодот на Балканските војни и Првата светска војна. Како попознати наслови на филмовите снимени на наша територија се Слики од боиштата, Војната на Балканот, Заземањето на Куманово, Крвавата битка на Брегалница. Во 1933 година германскиот снимател Шулц, престојувал во Македонија и снимал филмови за животот на луѓето во градовите што ги посетил, Скопје, Велес, Кочани, Прилеп, Битола. Најмногу се интересирал за манастирскиот живот во македонските манастири. Германскиот снимател Шулц е автор и на документарниот филм под наслов Од Косово до Охридското Езеро. Овој филм содржи многу веродостојни документи и фотографии за животот во Македонија и за нејзините природни убавини. Првиот долгометражен филм под наслов Фросина е снимен во 1952 година по сценарио на Владо Малевски а во режија на Воислав Нановиќ.
6. Античките Македонци негувале повеќе култови, кои биле поврзани со натприродните сили. Но најпрошерен бил култот на Сонцето. Затоа сонцето го прикажувале на накитот, оружјето, особено на штитот. Може да се види и на некои монети на македонските кралеви. Особено го почитувале култот на водата. Кон реките се однесувале како кон божества и им принесувале жртви. Исто така многу го почитувале и верувале во лавот.
Можеби затоа и ден денес, сонцето и лавот се користат како неофицијални национални симболи во Македонија. Масовно се претставува и користи шеснаесет-зрачното Сонце од Кутлеш, коешто било симбол на Античка Македонија, и жолтиот лав на црвена основа, кој бил симбол на средновековна Македонија и официјално знаме на Илинденското востание. Едно од двата неофицијални симбола на Македонците - шеснаесет зрачното златно-жолто сонце од Кутлеш на црвена основа, беше и официјално државно знаме во периодот од 1991 до 1995 година.
И двете знамиња (и сонцето и лавот) се општоприфатени како македонски национални симболи насекаде каде што живеат Македонци, а исто така се употребуваат и како амблеми на македонските партии и организации во странство (околните држави) и во Македонија.
7. Александар бил син на кралот Филип втори и на кралицата Олимпијада. Кога се родил, татко му истовремено добил три радосни вести. Првата, дека неговата војска ги победила Илирите, втората, дека неговите коњи победиле на олимписките игри и третата, дека му се родил син. Среќата на Филип и Олимпијада ја зголемиле и дворските гатачи кои протолкувале дека детето Александар, ќе биде славен и голем херој кој никој не ќе може да го победи.
8. Генијалниот војсководец Александар Македонски, понесен од идејата за обединет свет и со цел да ги зближи македонските и азиските народи, во летото 324 година во градот Суса ја направил најголемата свадба во историјата кога само во еден ден оженил 10.000 свои војници со Персијки. Тогаш и самиот Александар склучил брак со ќерката на персискиот цар Дариј, принцезата Статира.
Примерот на Aлександар Македонски го следеле и неговите најблиски воени соработници и со Персијки се ожениле уште 80 македонски велможи и високи достоинственици. Свадбните церемонии се одвивале во огромен специјално подготвен шатор.

9. Според легендата се смета дека Крали Марко од Прилеп- Варош, имал три сестри Дева, Кита и Ѕвезда. Најстарата, Дева, живеела во село Девич, Порече. По нејзиното име и селото го носело името Девич. Над селото има и едно црквиче и кула оградени со голема авлија, сета од камен. Дева живеела таму во кулата и држела војска. Војската се бранела со камења . Дева изградила и една зандана полна со вода. Од занданата до кулата имало една воденичка бука низ која заробените ги пуштала во занданата. Затворениците биле во вода дење и ноќе се дури не умреле. И денес кај занданата стои караулата каде стоела стражата. Во кулата имало и фурна каде Дева печела леб.
Кита, живеела во Кичево. Кичево го носи името по Кита. Најмалата сестра Ѕвезда, живеела во Гостивар.Дева и Кита никогаш не се омажиле. Турците велеле , Кита била убава, ама Дева уште поубава.
10. На територијата на нашата земја се откриени остатоци од повеќе градови коишто имале големо значење во стопанскиот и културниот живот на Македонија под римска власт. Еве неколку занимливости за старите градови кои денес сведочат за постоење на значајни антички градови на наша територија.
Стоби, кој се наоѓа на вливот на Црна Река во Вардар. Во Стоби денес можат да се видат остатоци од театар, цркви, приватни куќи – палати, улици, бањи, плоштади и др. Во овој град имало и ковачница за пари.
Хераклеја Линкестис – се наоѓа во близината на Битола. Во Хераклеја се зачувани остатоци од театар, куќи, цркви и бањи. На подот на големата базилика се откриени многу убави мозаици. Со геометриски, растителни и животински мотиви.
11. Скупи – се наоѓа во близина на Скопје, кај селото Визбегово на местото каде реката Лепенец се влева во Вардар.
12. Штипското кале Исарот е средновековна тврдина која според легендата била изградена од Крали Марко.

13. Македонија е богата со топли минерални води коишто се прочуени со својата лековитост. Овие води најмногу лекуваат ревматични заболувања. Покрај топлите минерални извори има изградено и бањи. Тоа се посебен вид болници во кои болните, освен со лекови, се лекуваат и со водата, како и со разни вежби за движење. Во бањите има модерни и убави згради, базени со топла минерална вода, паркови и шеталишта. За болните се грижат лекари и друг медицински персонал.Најпознати бањи во Македонија се Дебарски бањи, Катлановска, Кумановска, Кежовица, Банско и Негорци.Водата во Дебарските бањи е најлековита и затоа овие бањи се најпосетени.
14. Најголема река во Македонија е реката Вардар која е долга 420 км. Нејзиниот пат низ Македонија е долг 300 км додека другиот дел е во Грција. Вардар извира во подножјето на Шар Планина во близината на селото Вруток, кај Гостивар.

15. Апостолот Павле прв го проповедал христијанството во Македонија во средината на првиот век и им се обратил со следниве зборови -Нема потреба да ви пишувам за братската љубов, зашто Бог самиот ве научи да се љубите еден со друг во цела Македонија. Но ве молам усрдно, браќа и сестри, во тоа да напредувате уште повеќе и да настојувате грижливо да живеете во мир, да се занимавате со своите работи и да се трудите со своите раце...
16. Македонската традиционална музика е препознатлива во светот по три музички инструменти. Тие се гајдата, кавалот и тапанот. Најголем промотор на македонска традиционална музика во светот е Драган Даутовски, роден во 1957 година во селото Русиново кај Берово.Отсекогаш импресионирал со својот музички талент и мајсторство во својот музички занает. Може да свири на повеќе од 20 традиционални музички инструменти. Така, Драган Даутовски го чува и негува македонското фолклорно богатство и неговата посебност. Со својата музика тој длабоко навлегува во традиционалните вредности и ги вметнува во денешната модерна музика. Но уште понтересно е тоа што Драган Даутовски е единствениот музичар во светот кој свири на античка бакарна флејта стара 6000 години, наречена Окарина. Потекнува од неолитскиот период а е пронајдена во близина на Велес. Затоа велат дека неговата музика звучи 6000 години стара, за чие изведување е потребна голема концентрација и духовна подготовка.
17. Нашиот најпознат и врвен гајдаџија Пеце Атанасовски (1927-1997) со право може да се рече дека беше гајдаџија на сите времиња. За тоа потврдува и фактот што во 1968 година на Светскиот фестивал на гајдаџии во Сицилија, Италија, беше прогласен за најдобар гајдаџија во светот. Верувале или не, на тој фестивал Пеце Атанасовски во конкуренција на 1.800 гајдаџии од целиот свет, го освои првото место и ја доби наградата Златна гајда. Ова е вистинска победа на македонската гајда во светски размери.
18. Најстариот македонски речник потекнува од 16 век во кој биле собрани околу 300 македонски зборови карактеристични за костурскиот крај.
19. Дури и каменот Розета ја кажува вистината за Македонија. Пронајден е од еден француски војник, во 1799 година, кој работел на ископување на објекти за потребите на војската на Наполеон Бонапарта. Копајќи, тој заприметил црн камен од мермер. На каменот заприметил три видови на ракописи. Тие ракописи подоцна биле дешифрирани од научниците и археолозите и пронашле дека се работи за три различни јазици. Во првиот ред пишувало на античко-египетски, во третиот ред писмото било античко-грчко а во средината пишувало на Античко – Македонски. Науката потврдува дека текстот во средината е оригинал античко-Mакедонски на кој пишувале во времето на Александар Македонски.. Имало 160 зборови кои го задржале значењето во некои дејалекти од современиот Македонски јазик. Името го доби по местото каде што е ископан Розета, Египет, и претставува скапоцено откритие за постоењето на Античкиот Македонски јазик и за тоа дека е посебен и различен од Грчкиот. Каменот наречен Розета, е пренесен во Британскиот Музеј во Лондон каде што е изложен и ден денес и претставува еден од најпознатите експонати на Британскиот Музеј во Лондон.
20. Кон крајот на 1977 година археолозите дојдоа до многу значајно откритие. Во близина на археолошкиот локалитет Кутлеш, Вергина, на околу четириесетина километри југозападно од Солун, открија гроб за кој се тврди дека му припаѓал на прославениот македонски цар Филип Втори. Уште поинтересно е тоа што на еден од зидовите на гробот е откриена фреска што претставувала лов на лавови. Во гробот кој бил висок 12 метри, биле пронајдени две урни тешки 11 килограми, направени од злато. Освен тоа пронашле и женска дијадема, македонски шлем, гети, од кои едната била покуса што претставува индикација дека му припаѓала на Филип Втори кој куцал од едната нога. На капакот од еден саркофаг била врежана македонската ѕвезда со шеснаесет зраци.

21. На 30 Септември, 2002 година, е пронајдено сензационално откритие во Самуиловата тврдина. Тоа било Златна маска која се смета дека датира од петтиот век пред Христа.
22. За значајни подвизи на наши Македонци зборува и овој податок. Во 1989 година за првпат во историјата се развеа и македонското знаме на висина од 8.848 метри. Димитар Илиевски-Мурато од Битола е првиот македонски алпинист кој се искачи на највисокиот врв на светот Монт Еверест . Кога стигнал на врвот, Димитар со гордост го закачил и развеал македонското знаме. За жал трагично го загуби животот враќајќи се назад. Во спомен на неговиот подвиг и херојство, е изграден споменик на Пелистер, и во знак на сеќавање секоја година се одржува традиционален планинарски марш. На тој ден се слави неговиот подвиг но и неговата трагедија.
Се надевам дека уживавте во оваа прошетка низ и за Македонија, и верувам дека овие занимливи информации нема да ги остават рамнодушни. Почитувајте го националното богатство на Македонија, почитувајте Го нашето наследство кое со векови го чувале и сочувале нашите претци. Националниот дух и стремеж за себедефинирање и постоење на Македонија како земја со посебен идентитет, земја со најбогата културна традиција, обичаи и култура нека ни биде поттик за и понатаму да се бориме и докажеме пред светот дека ние сме само Македонци, нашата земја е Македонија и само Македонија – ЗАСЕКОГАШ

Gordana Dimovska
Photo image: Petar Luka

И ЈАС СУМ МАКЕДОНЕЦ, ДОЗВОЛИ МИ ДА ГЛАСАМ

Македонија е земја од која со тешко срце се излегува, земја која не оставила рамнодушен ниту еден што стапнал на нејзино тло. Но економскиот пад, невработеноста, политички причини, геноцид, предизвикани од долгогодишни превирања, војни за национална, културна, политичка и економска слобода си го направија своето. Се дојде до состојба на масовно иселување од својата земја, посебно во шеесеттите и седумдесеттите години. Македонците денес се насекаде во светот, не затоа што сакаат, но затоа што беше неминовно да се бара подобра егзистенција, повисок стандард и задоволување на основните човекови потреби. Но македонецот не би бил Македонец ако го заборави своето минато, своето потекло. На сите континенти каде си оформил свој дом, нашиот човек понесе македонски дух, понесе одлики на чесност, трудољубивост, правичност, свест дека треба и понатаму да се задржи силниот дух на македонското битие, да се твори и живее како Македонец. Македонските иселеници ја понесоа Македонија со себе. Македонците во иселеништво и покрај огромните тешкотии и културни шокови во новото место на живеење, сепак мислат, живеат, творат, лобираат за Македонија, зборуваат Македонски , секој ден, секоја минута. Нели е тоа доволен доказ за тоа колку се сака, колку се грижи македонскиот човек за Македонија. Излишно е да се зборува за тоа дека на иселениците не треба да им се даде право на глас, излишно и дискриминаторски е да во овие времиња кога се одлучува за судбината за самото постоење на Република Македонија, се полемизира и од некои политички партии во Македонија забранува демократското право на иселениците да гласаат за доброто утре на својата мајка. Време е тој однос спрема иселениците да се смени. Македонските иселеници во Австралија често пати се навредувани и добиваат етикети ‘Патриоти‘,или коментари во стилот ‘Лесно е да се брани татковината од далеку‘, Сте се размавтале со шеснаесет кракото сонце од Кутлеш а никаде ве нема‘. Дијаспората е нераскинлив дел од својата земја, затоа што постојано вложува, инвестира во македонската економија, туризам, бизнис. Ако си надвор од Македонија, не значи дека не си Македонец и дека треба да бидеш заборавен од својата мајка. Која мајка ќе си го заборави и отфрли своето чедо, само затоа што живее во друга земја. Самите податоци за прилив од една милијарда евра во државната каса на Маедонија, доаѓа од иселениците. Без овие пари, Македонија би била во уште потешка ситуација.И наместо да се дистанцираме едни од други, да се расправаме дали и колку е важна дијаспората, нели е подобро за да се започне со градење на вистински мостови на соработка. Само на тој начин навистина би допринеле за напредок на Македонија но и за духовна и лична среќа на секој Македонец било каде да се наоѓа во светот. Без разлика на политичка определеност или етничка припадност,живеј и твори за земјата на твоето потекло, земјата во која живееш.
Дијаспората е и треба да се гледа како битен политички субјект кој допринесува за зачувување на македонскиот идентитет, јазик, култура, обичаи, традиции надвор од своите огништа. Македонското иселеништво сите овие години се осеќа отрфрлено и изолирано поради неможноста да учествува со својот глас во изградбата за подобра Македонија . Исто така изразува незадоволство од недоволно развиена мрежа на стабилни врски преку агенциите за иселеништво или други форми на здружување. Од голема важност е да се вброи македонската дијаспора во гласачкиот список во својата родна земја и на тој начин да се претстави пореална етнографска слика на Македонија како важно географско подрачје во светот . Со почит кон нашето минато, тоа непроценливо богатство што го наследивме од нашите претци, должни сме да го сочуваме а и самите да направиме нешто повеќе за Македонија, за македонските интереси. Да се дозволи право на глас на иселениците е неминовна потреба, и придобивка за секој што и мисли добро на Македонија, за секој што се грижи за напредок и зачувување на ова парче земја која не смееме да дозволиме да ни го уништат, да го продадат , т.е да го обезличат алчните за власт или материјално богатсво. Со Македонија никој не смее повеќе да тргува. Да се ускрати правото на глас, иселениците го гледаат како Македонија да се откажува и отфрла своите чеда кои толку многу можат да дадат со нивното активно инволвирање во економијата, политиката, и општо во сите сфери на општеството. Да се каже ‘Јас сум Македонец, доаѓам од Македонија‘ е гордост на секој иселеник , и потврда за постоење на македонска нација, за своето потекло, за македонскиот идентитет. Не дозволувајте да го уништите тоа во душата на вашите во дијаспората. Заедно сите да и помогнеме на Македонија да зачекори по патот кон трајна стабилност, просперитет и зачувување на својот идентитет и свето име Македонија.

Гордана Димовска

Photo image: Petar Luka

Објавено и во http://www.mn.mk/

ЛОКАЛИТЕТИ, СТАРИ КОЛКУ И ВРЕМЕТО

Денес во светот постојат многу интересни локалитети, стари археолошки ископувања кои сведочат за минатото, го докажуваат потеклото, историјата на одредени цивилизации. Ако некогаш биле цивилизации, денес се само мали земји кои со текот на времето поминале низ најразлични периоди.
Во Македонија препознатлив сведок за едно време е најславниот од сите Римски патишта,патот Виа Игнација кој во голем дел врви низ Пелагонија..Виа Игнација е најдолг пат кој бил граден без застој цели 44 години. Претставува најскап градежен проект и најдолг пат на империјата со должина од 800 км.
За името на патот постојат две верзии. Едната е дека е добиено според името на месноста Игнација на самиот Јадрански брег од каде и почнувал патот а другата е дека името е според она на проконзулот Гај Игнациј кој е и конкретниот градител на патот. Втората верзија денес се смета за поверојатна, зашто како татко на Виа Игнација во повеќе извори се смета Гај Игнациј. Виа Игнација започнала да се гради во 145 год. п.н.е само една година по крајот на Третата Македонско-Римска војна, како заштита на Римската империја од евентуални повторни создавања на Македонска војска по македонските планини и тешко достапни места. Денес, остатоците од Виа Игнација на територијата на Пелагонија најлесно можат да се видат како интегрален дел од археолошкиот локалитет Хераклеа Линкестис во близина на Битола.
Друг значаен локалитет се наоѓа во кратовската општина и е наречен „ Златен град“, Датира од крајот на 5-от век, и се наоѓа во непосредна близина на с.Коњух, Kратовско. Мештаните од околните села имаат сопствено усно предание или легенда за локалитетот. Според легендата на овој локалитет многу одамна, живееле моќен крал со неговата кралица. Тие си имале само една ќерка, која била позната по својата итрина, бистрина и цврстина во карактерот. Арно ама, при еден од оброците, кралската ќерка се задушила, при што доживеала состојба која денеска е позната под терминот „клиничка смрт“, а своевремено луѓето не биле запознаени со овој феномен, така што ја прогласиле за мртва. Кралот и кралицата, во големата жалост, наредиле набрзина да се припреми многу богат погреб во месноста „Мала Кралица“, во непосредна близина на локалитетот „ Големо Градиште“ – с. Коњух.
Гробарите, вечерта по погребот, се вратиле да го ограбат гробот. Зеле многу од накитот, даровите, златните и сребрените пари, при што, кога еден од гробарите пришол да го земе ѓерданот од кралската ќерка, кога го потегнал, на свое големо изненадување, видел дека кралската ќерка е жива. Тоа ги ставило во мисла гробарите, дали да ја остават жива или да ја убијат, затоа што таа ги видела како го ограбуваат гробот. По долго размислување, дошле до решение да не ја убиваат, туку да ја однесат во друго кралство, за да не ги издаде на кралот и кралицата. Нејзините родители останале со сознанието дека нивната ќерка е мртва.
Тие тргувале со многу богати земји од Исток и Запад. При едно од нивните отсуства, заради трговска размена за друти стоки, нивното кралство било ограбено, а кралскиот град горел во пламен. Тие со свои очи го виделе пожарот во градот, при што заплакале, а денеска, меѓу народот, местото е познато под името „Плакало“.
Бидејки загубиле сè што им било драго, поради добрите односи со градот Солун, одлучиле да се преселат во него, со целата своја сопственост, а до ден денес спомен на тоа наоѓаме во т.н. „ Коњушко Маало“ во Солун.

Друг сведок на времето кој кажува своја приказна а не е во Македонија, е и древниот град Петра во денешен Јордан. Се наоѓа на планинска долина на источниот дел во Види Араба, во која се преклопуваат патиштата кон на запад, Бостра и Дамаск на север, Еилат на Црвено море и Персискиот залив од другата страна на пустината. На 6 декември 1985 Петра е вклучена во Списокот на светското културно и природно наследство на УНЕСКО како заштитен историски локалитет.
Поради своето археолошки вредности Петра е едно од новите седум светски чуда за кого се вели дека ‘мора да се види‘ за да се доживее. Ова место е познато по карактеристичната уникатна архитектура изгравирана во карпите. Поради својата геостратешка локација Петра бил крстопа на некогашните трговски патишта, одтаму поминувале караваните со скапоцена стока, зачини, свила од Индија, слоновата коска од Африка, бисери од Црвеното Море и темјан од Арабија.
Најстарите археолошкии остатоци од ископувањата датираат околу шестиот век пред новата ера. Во елинистичкиот период бил познат под името Петра (карпа). Како дел од Источната Римска империја, околу 630. Петра била освоена од муслиманите. За време на Ерусалимското царство она што останало од градот е заземено од кралот Балдуин, а под контрола на крстоносците останува се до 1189 година.
Денес е место каде со воодушевување се слева река на посетители кои за момент како да ја осетиле древната цивилизација и виделе што беше вредност тогаш. Инрересен и импресивен е направениот влез кој водел надолу низ темна тесна клисура која била формирана од длабок расцеп во песочните карпи. Атракција за туристите претставува и и огромниот масивен театар кој пружал прилика да се видат најголем број на гробови.
Ова место со розеви ѕидови поделени во групи , со длабоки пукнатини предизвикувало огромен интерес и секако највпечатлив ефект.
Прилогот е направен врз база на истражување

ЛЕГЕНДА ЗА НЕМАТА ЦРКВА

Зошто некои молитви не допираат до Бога!
Постои стара легенда која кажува зошто понекогаш нашите молитви се бесплодни. Во дамни времиња живеел некој старец кој многу се молел и често се грижел за човечките гревови. И му било чудно зошто понекогаш се случува луѓето да одат во црква, да му се молат на Бога, а сепак и понатаму да живеат лошо.“Господе”, си мислеше тој – “Дали Ти одговараш на нашите молитви? Еве, луѓето постојано се молат за да живеат во мир и во покајание, но никако не успеваат во тоа. Да не е, можеби, нивната молитва суетна”? Еднаш со тие мисли потона во сон. И, на негово изненадување, еден Ангел, сиот во сјај, го обвитка со крилото и го понесе високо над земјата. Како што го носеше сè повисоко и повисоко, сè послабо се слушаа звуците од Земјата. Не се слушаа гласовите на луѓето, стивнаа песните, стивнаа звуците. Наеднаш замре сиот џагор на суетниот човечки живот. Само повремено однекаде доаѓаа нежни хармонични звуци, како звуците на далечна флејта. – Што е тоа? – праша старецот. – Тоа се свети молитви – одговори Ангелот, – само тие се слушаат тука!– Но, зошто се толку тивки? Зошто има толку малку такви звуци? Еве, сега сиот народ се моли во храмот...Ангелот го погледна со тажно лице. – Сакаш ли да знаеш зошто? Погледни... Далеку долу се гледаше еден голем храм. Со чудесна сила се отворија неговите ѕидови и старецот можеше да види сè што се случува внатре.Храмот секогаш беше полн со луѓе. Во храмот имаше и голем хор. Свештеник во комплетна облека стоеше во олтарот. Службата беше во тек! За каква служба се работеше, не можеше да се каже, зашто не допираше никаков звук. Свештеникот нешто чита на брзина, мрмори, но зборовите не допираа до горе. Диригентот го рашири нотниот текст: хорот се подготвуваше да пее.
„Аха, хорот сигурно ќе го чујам“ – си помисли старецот. Диригентот ја даде интонацијата, ја подигна раката и даде знак за почеток, но, како и претходно, – царуваше тишината. Беше мошне чудно да се гледа: диригентот мавташе со рацете, даваше такт со ногата, басовите се вцрвија од напрегање, тенорите запнуваа кревајќи ја високо главата, сите ја отвораа устата, но песна немаше. „Што е ова?“ – си помисли старецот. Го пренасочи погледот на луѓето што се молеа. Ги имаше мошне многу, на различна возраст и на различни општествени позиции: мажи, жени, стари и млади, господа и прости селани. Сите се прекрстуваа, се поклонуваа, многумина шепотеа, но ништо не се слушаше. Целата црква беше нема. – Зото е така? – праша старецот.– Да се спуштиме, и ти ќе видиш и ќе разбереш, – му рече Ангелот.Брзо и невидливо, без некој да ги запримети во храмот, се спуштија во самиот храм.
Една жена, облечена обично, стоеше напред и се чинеше дека се моли од сето срце. Ангелот и се доближи и тикво ја допре... И старецот наеднаш го виде нејзиното срце и ги разбра нејзините мисли. „Ах, тоа проклето жениште! – размислуваше таа. Повторно е во нова облека. Мажот и е пијаница, децата невоспитани, а таа си нема гајле! ... Само на облекување мисли!“
До неа стоеше елегантно облечен човек и замислено гледаше во иконостасот. Ангелот ги допре неговите гради, и пред старецот се отворија неговите тајни мисли:
„... Какво разочарување! Толку лошо тргував... изгубив илјада, а можеби и илјада петсто...“Понатаму стоеше едно момче. Тој не се молеше, туку за сето време гледаше на местото каде што стоеја жени, црвенееше и се преместуваше од една нога на друга. Ангелот го допре, и старецот ги прочита неговите мисли:
„Колку е згодна оваа Дањуша!... Кај неа сè вреди: убава е, а има и добра работа... Таква жена би сакал да имам! Но, дали таа би ме сакала?“Ангелот допре многу други присутни во храмот, и сите имаа слични мисли, празни, световни. Пред Бога стоеја, но на Бога не мислеа. Само изгледаше дека се молат.– Разбираш ли сега – го праша Ангелот. – Таквите молитви не допираат до нас. Затоа и изгледа така – сите тие се неми...
Во тој миг прозборе силен детски глас: „Господе! Ти си благ и милостив. Спаси, помилувај и исцели ја мојата сирота мајка...“ Во аголот, залепен до ѕидот, стоеше момче. Во очите му се гледаа солзи. Се молеше за својата болна мајка. Ангелот го допре и старецот го виде неговото срце. Во него имаше грижа и љубов. – „Еве молитва којашто допира до нас! – рече Ангелот. Ете зошто лицемерните, формалните молитви не допираат до Бога и не донесуваат плод.

КОЗЕЛОТ ИЛИ ВЛАКНЕСТИОТ ЈАРЕЦ ВО СВЕТОТО ПИСМО, Е АЛЕКСАНДАР III МАКЕДОНСКИ

Автор: Никола Ристевски
"Ги подигнав очите, и ете: овен стоеше покрај реката. Имаше два рога: двата рога беа високи, но едниот повисок од другиот, а оној повисокиот израсте после. Гледав како овенот боде кон запад, кон север и кон југ. Ниедно животно не можеше да му устои, ништо не можеше да му избега. Правеше што сакаше, се засили. Додека набљудував, ете: јарец доаѓа од запад врз сета земја, не допирајќи ја почвата; јарецот имаше силен рог меѓу очите. Му се приближи на двороговиот овен, кого го бев видел дека стои покрај реката, и се затрча кон него со сета жестина на својата сила. Видов како му се приближи на овенот; бесно го удри овенот и му ги скрши двата рога, а овенот немаше сила за да даде отпор; јарецот го обори на земјата и почна да го гази; немаше никој да го спаси овенот.”

 (Од книга на пророк Данило, 8:3-7, Стар Завет)

Во видението на големиот пророк, козелот или влакнестиот јарец, во зависност од различните преводи на Светото Писмо, е Александар III Македонски, како не допирајќи ја земјата го победува овенот - Дариј, царот на Персија. Понатаму, пророк Даниел пишува за четирите рога кои што ќе израстат од скршениот рог на јарецот, и ни открива случувања за последното време.
Ова не е единствена споредба на Александар со јарец. Во музејот во денешна Пела постои негова статуа од 4 век п.н.е. на која што е претставен како младиот Пан (митски бог со карактеристики на јарец). Исламскиот Куран ни го пренесува преданието за Зул-Карнијан, според некои толкувања исто така Александар Македонски, господарот на двата света, оној со двата рога. Таму, тој гради огромен ѕид за да постави бариера помеѓу народите на овој и оној свет - Гог и Магог.
Каран, син на Темен, основач на македонската династија на Аргеадите добил пророштво дека стадо кози, предводено од голем и рогат јарец, ќе му го покаже местото на неговата престолнина. Така и се случило. Престолнината била Ајга (Аегеа, Еге, ајга значи коза, белина). Во таа чест, македонските кралеви носеле руна и рогови од јарци, како симбол на силата, непокорноста и слободата.
Mитскиот Пан е претставен на монети како пред, така и по Александар, најголемиот крал што некогаш постоел. Антигон Гоната го става за покровител на македонскиот двор, и кова монети со ликот на Пан опкружен со седум ѕвезди - македонски штит - на аверс, а и со Пан како крева пехар со победа на аверс. Козата се појавува и на останати македонски монети.
Во египетските хиероглифи козата е симбол за душата. Во линеарното Б писмо исто така, постои посебен симбол за јарец. Повторно, нели случајно, овој симбол наликува на геоглифот за кој што пишувавме претходно, врховниот бог на Античките Македонци, ЅЕ - богот на Светлината и Сонцето.


Глифот, односно конкретниот пиктограм во линеарното Б писмо изгледа вака
Пела многумина ја нарекуваат Бела. Знаеме дека била преместена. Била Зора во слободен превод е аурора, светла зора. Значи, Бела Зора.
Кутлеш е во денешна Грција, но истоимено место се наоѓа пак во Овче Поле. Кутлеш или куц леш ~ таткото на Александар, Филип II бил куц на едната нога, но не само тој, туку и Филип III куцал на едната нога...

Дивите кози од Овче Поле

Дивите кози од Овче Поле се истребени во 50те години на минатиот век, во истиот период кога во Белград е однесен целиот афион собиран со децении, многу книги и записи, артефакти, и се пошумени простори со најстари археолошки локалитети. Во едно од селата тогаш на чешма нацртале превртени “петокраки” - пентаграми кои што и ден денес автореферентно го затвараат каналот за чист проѕирен мир во котлината. Влијанието на азбестните цевки, тешките метали, подземните води, сите антени како и најсилната метеоролошка топка од бившата држава се само дополнителен капак врз амбисот.

Сатирот како митолошко суштество со себе ја носи целата енергија на ко-креација но и баланс на дуалноста. Како вибрација се појавува од дамнешни времиња, во митовите за Аркадија па до денешни денови. Пред нешто повеќе од 1000 години, тоа добро го знаел и Никола, таткото на Давид, Арон, Мојсеј и Самоил - богомил. Цел милениум пред него некој наводно ја запалил Библиотеката во Александрија за потоа да си игра со погребните остатоци на Александар, да напише MAKEDONIA KATANA MVNDI, да го прободе Скопје со копје, таман во папокот. На светот.
...дури и на јазикот на племето што се грчи (заб. Н.Р.) поимот Пан значи ‘’се’’ односно севкупност, поим кој е трансцедентален, холистички и очигледно свет. Како тогаш панот дегенерирал во шумски демон со тело на момче и нозе од коза. Овој пример најочигледно ни покажува дека асимилирајќи го ведското учење на Аријците/Словените, племето Грци потполно го паганизира и како такво го предава на Римјаните, а овие потоа го шират низ европа на најимбецилен можен начин, поради што имаме пагански култови, како оној на Алистер Кроули кај Англичаните, и исто така пагански одговор на овие ‘’вештичарења’’ од страна на црквата-ловот и палењето вештерки. Но, да ја погледнеме содржината на зборот ‘’пан’’ на македонски. Тој е најблизок со зборот ‘’полн’’ , или ‘’пун’’ на дијалект, или ‘’п’н’’ со темен вокал. Гледаме дека освен што е идентичен, зборот има и своја содржина што го поврзува со поимот ‘’исполнетост ’’ со дух, односно во категоријата дивинизираност. Од каде тогаш нозете на коза и роговите што се симбол на демоните. Одговорот ќе го најдете во книгата на Елизабет Хејч, каде што таа ни посочува дека Богочовекот секогаш се раѓа во астролошкиот знак на Јарец (Христос е роден во знак на Јарец.) Јарецот ја симболизира суперконцентрираната материјалност, односно човековата врзаност за земното/материјалното (нозете од коза) и неговата тенденција да се дивинизира (телото на момче), како и двете рогчиња што го симболизираат дуализмот да се надмине самата себе и да стане она што првобитно и била – светлина. Затоа поимот ‘’кристал’’, кој е ‘’проѕирна материја’’ или ‘’стврдната светлина’’, всушност значи ‘’Крист-ал’’ односно Христ-Бог (богочовек), односно завршен процес на дивинизација, можност како што низ кристалот што се генерираат боите на спектарот, така и низ богочовекот да се генерира овој свет. Јарецот, пак што не се надминува себе ја симболизира во себе заробената материја (затворена автореференција) и како таков е симбол на паднатиот ангел.
Розата од Вода,
Едни Македонци
Пан е водич на сатирите, момчињата први шумски поети, соблазнителите на нимфите , полудивинизирани митски креации, покровител на стадата овци и кози, чувар на чуварите...бог на илузијата? Искривувањето на истата митска претстава е присутно во девијации со додавање на атрибути - заробување на материја од страна на разни секти и нус појави особено во последните векови на вториот милениум од нашата ера.
Во книгата на Даниел, од Еврејската Тора - Стар Завет/Свето Писмо (чиј што прв превод започнал под налог на Птоломеj пред околу 2,300 години - и е превод на демотско писмо, од петокнижие во четворокнижие - добропознатиот Септуагинт) пишува за малиот рог кој што израснал од четирите каде што се скршил големиот рог на влакнестиот јарец, се воздигнал до небото и бутнал на земја дел од ѕвездите небесни, ја одзел жртвата од секојдневното светилиште. Ужасот ќе траел уште две илјади и три стотини вечери и утра, тогаш Светилиштето ќе било очистено, пренесува Даниел преку АРхАнгел Гаврил, кој што му го донел видението.
Ноември 1977 - кај јужните соседи се открива Кралската Гробница во Вергина, Кутлеш. И покрај потврдата на самите археолози и експерти дека во никој случај не станува збор за Филип II ниту пак Александар IIIти ил IVти, а веројатно за Филип IIIти Архидеј и Евридика, ГРЧката пропаганда бесрамно продолжува да ја соблазнува светската јавност.
Oктомври 2011~Јануари 2012 - во Лувр, Франција почнува изложба за Александар III Македонски, каде што продолжува илузијата сервирана наместо култура
Истражувањата веќе потврдија дека навидум чудната и случајна форма видлива од небо, на територија Канда, Овче Поле е пиктограм за дива машка коза, јарец - според најстарото дешифрирано писмо од страна на светската научна јавност - линеарното Б писмо - 2000 години п.н.е. Во близина во село Орел, Овче Поле се наоѓа КУТЛЕШ - местото со обоената река, камените сфинги, античките светилишта и озлогласениот вир и понорница. Во Аркадија Алфеј понирала, Херакле ја поместува во петиот подвиг. Порано, еден од останатите подвизи - оној со лавот е запишан на Пајонските монети ко реверс. Каран води потекло од Херакле.
Информациите од милениумски етапи водат кон едно и исто, за кое што сепак повеќе ќе се извести во догледно време. Немање на рид повисок од 1000м надморска висина, судирањето на четирите ветра кај ридот Синај, Немањици - поради што имаме озонски темен филтер на небо и нема дожд а и чудни појави под земја, мистичноста на Орел и Кутлеш, чудата на Ѓуриште, светиот Богословец, озлогласениот Ѕид, линијата Руг Баир - Кнежје - ЅЕ - Барутница - најголемата кривина на Брегалница, Бела Зора најголемиот Пајонски град, спираловидните записи во пештери, ни даваат за право да навлеземе подлабоко во истражувањата за Вистинската приказна за овој простор. Саргентиос - сребрена, света, бела река, Taен Рај, Ново Сонце на Слободата.

извор: http://www.mn.mk/

"МАКЕДОНЦИТЕ ВО АВСТРАЛИЈА"- ТВ ЕМИСИЈА

Ако по нешто сме препознатливи како народ со свои посебни белези, тоа се секако трудољубивоста, чесноста, достоинството, и нашата богата традиција, култура, јазик и обичаи.
Љубовта кон родната земја и потребата да се зачува патриотското чувство меѓу Македонците во Австралија, ги тера да се зафатат со голем број волонтерски активности, како за подобрување на социјалниот живот, така и за медиумско претставување на случувањата во Македонската заедница. Застапени и медиумски во австралиското општество, ни дава посебно можност да го прикажеме и манифестираме македонските обележја.
Па оттаму се јавува и потребата од емитување на радио програми на Македонски јазик. На тој начин Македонците се чувствуваат поблиску до својата татковина. Со самото емитување на радио и тв програми на Македонски јазик во Австралија се презентира убавината и посебноста на нашиот јазик во рамките на другите етнички јазици во Австралија. На тој начин се здобиваме и со повеќе пријатели, лобисти за Македонија кои би ги застапувале македонските интереси. Потребата од зачувување и помасовно презентирање на се што е македонско е од големо значење. Иселениците иако географски оддалечени, сепак претставуваат огледало на процесите кои се одвиваат во својата матична земја. Македонците во иселеништво се вистински промотори,амбасадори, кои секогаш се спремни да се соочуваат со нови предизвици во земјата во која живеат а истовремено се борат за застапување на интересите и на својата земја по потекло.
Еден успешен пример за тоа како се прзентираат Македонците во Викторија, претставува новата телевизиска програма на Македонски јазик ‘Македонците во Австралија‘, која ја припрема Зоран Силјаноски. Како продуцент,технички реализатор, и водител, Зоран успешно го започна нејзиното емитување со што Македонската заедница се здоби со уште еден бисер во медиумското презентирање. За почит се неговите огромни напори и вложен труд да ја емитува оваа програма на етничкиот канал 31.
Получасовните емисии под наслов ‘Македонците во Австралија‘ се емитуваат секоја недела во 11.30 наутро. Целта на овие емисии е како што вели Зоран Силјановски – да се промовира што повеќе македонската култура, традиција и прикажување на дел од секојдневниот живот на Македонецот во Австралија. Истовремено се одвојува простор и за промовирање на македонските песни испеани од наши пејачи од Мелбурн.
Емисијата ‘Македонците во Австралија‘ е како нишка која ја поврзува Македонската заедница во Викторија со нешто блиско, со нешто свое, впечатливо и препознатливо за својата култура. Просечната гледаност е 23 000 домаќинства во Мелбурн. Според Зоран Силјаноски, најголема гледаност имала за време на прикажување на Македонските демонстрации во 2008. Во тој период се уклучиле над 32 000 домаќинства, во Мелбурн, Викторија. Нешто што се посакува во иднина е да се зголеми времетраењето на оваа единствена Тв програма на Македонски јазик. Со самото тоа би се отворило простор за вклучување на голем број видео материјали, корисни за заедницата и кои би оставиле силен, траен впечаток кај македонската и австралиската јавност.
‘Моја желба е да видат сите колку добар и културен народ сме ние Македонците‘ – вели Зоран Силјаноски. Огромната желба и ентузијазам да се постигне нешто повеќе за медиумско претставување на македонски настани и манифестации, е посилна од се. Зоран е само уште еден пример за тоа како се работи со голема љубов и посветеност за доброто на Македонската заедница.
Покрај оваа телевизиска програма постојат и голем број на радио програми, три весници на македонски и англиски јазик. Тие се гласот на јавноста, гласот на македонската заедница во Австралија. Самите водители, уредници, волонтери, вложуваат голем труд и време за да се стават во служба на заедницата. Сосема разбирливо е да се почитува тоа од страна на слушателите и гледачите и несебично да ги поддржуваат. Само преку заедничка соработка, меѓусебно разбирање, прифаќање, толеранција и почит ќе се оформи силна комуникациска мрежа. Премиерот на Викторија неодамна изјави дека во целост ги поддржува етничките медиуми и ја признава огромната улога што ја играат во Австралија. Во Викторија живеат повеќе од 200 различни националности, се зборуваат над 200 различни јазици и затоа Викторија го ужива епитетот – горда мултиетничка република во Австралија.
А Македонската заедница е горда на македонските медиуми и својата Тв програма ‘Македонците во Австралија‘ на Канал 31. Наше е да ја поддржуваме